2022nin en iyi yabancı albümleri

Evet, geleneksel listemize bu sene de başlıyoruz. Bu sene hip-hop açısından bayağı iyi bir yıl oldu diye düşünüyorum, sağlam yabancı albümler çıktı hem mainstream olarak, hem daha underground olarak, hip-hop olmayan albümler için de ayrı bir bölüm oluşturacağım, siz de benim eklemeyi unuttuğum albümler varsa yazarsınız. İyi bir değerlendirme yaparız birlikte.

Not: Liste sırasız olarak yapılmıştır, aklıma gelenleri yazıyorum.

Kendrick lamar – Mr Morale and the big steppers: yani, akla gelen ilk albümle başlayalım. Bu albümü beğenmeyenler de vardı, işte banger yok, hoparlörle dinlenmez filan diyenleri çok gördüm twitter’da. Ben de onlara kapak olsun diye buraya koyuyorum. İyi albümdü, iyi. Terapi, trauma, akıl sağlığı, insan olmak, kusurlu olmak temalarını çok güzel anlattı ayrıca bu sene ağladığım tek rap şarkısı Mother I Sober’dı.

Pusha T- Its Almost Dry: Pudra şekerinin efendisi yine yapacağını yaptı, bizi sokak rapine doyurdu. Prodüksiyon anlamında bayağı iyiydi, hani Daytona’nın bir tık altında ama yine beklentileri karşıladı babam. Malice ve Labrinth ile yaptığı I Pray For You ise favorim.

Black Thought & Danger Mouse – Cheat Codes: bu albüm tam bir ustalara saygı kuşağı, yok yok albümde. Yeni neslin kaliteli rapçileri, ustalarla birleşmiş. Mf doom’lu belize şarkısı favori hip-hop anım diyebilirim.

Nas- Kings Disease 3: Kişisel favorim olabilir. Nasir babam şarap gibi yıllanmış raplerini söylüyor bu albümde, Hit-Boy abim ise prodüksiyonda kendini aşıyor. Thun, Michael & Quincy, Once A Man, Twice A Child favorilerim.

JID – The Forever Story: Rapin yeni yeteneklerinden olan Jiddy Jid, hayal kırıklığına uğratmıyor. Bruddanem, Sistanem, Better Days, Lauder Too gibi şarkıları adeta potansiyel bir klasik.

Denzel Curry – Melt My Eyez See Your Future: Enerjik adam Denzel Curry, iyi albüm yapma serisini devam ettirmiş. Melt Session #1, Walkin, Mental, Ain’t No Way ve Angelz ise albümdeki favorilerim.

Joey Badass – 2000: Aktörlükten rap yapmaya fırsat bulamayan Badmon abim nihayet albüm çıkarmış. Klasik mixtape’i 1999’dan yola çıkarak 2000 ismini veren Joey, mixtape kadar olmasa da sağlam bir iş ortaya koymuş. Capital Steez’in arkasından yazdığı Survivor’s Guilt benim bu seneki favorilerimden.

Benny the Butcher- Tana Talk 4: Benny abim yine çıtayı korumuş. Johnny P’s Caddy, Weekends At The Perry, 10 More Commandments, Tyson vs Ali favorilerimden.

Freddie Gibbs- Soul Sold Seperately: Benny ile alt alta koyduğum için bana kızacak ama olsun, Gibbs’in albümü Bandana, Pinata ve Alfredo gibi albümlerin bir tık altıydı ama yine de sevdim. Feel No Pain, Gold Rings, Grandma’s Stove, Decoded favorilerim.

Ab-Soul – Herbert: Bu albüm daha dün çıktı ama eklemek istedim. Ab-Soul gibi bir rapçiyi özlemişim, en son 6 sene önce albüm çıkardı. Aralık ayının sonlarında yayınladığı albümü bir sonraki sene için güme gitmesin istemediğim için buraya ekliyorum.

Earl Sweatshirt- SICK: Some Rap Songs ve sonrasında yayınladığı EP ile şahsen beni üzen Earl Sweatshirt sağlam geri döndü. Old Friend, 2010, Sick, Vision ve God Laughs favorilerim.

Siz kendinizce beğendiğiniz yabancı rap albümleri varsa buraya yazın. Ben rap olmayan yabancı albümleri de ekliyorum.

Beyonce- RENAISSANCE: Akla gelen ilk albümlerdendi, sağlam bir dans albümü, yazın bayağı döndürdüm.

Taylor Swift - Midnights: Ablam kasırga gibi dönüp ilk haftada 1.5 milyon sattı. Lavender Haze, Question, Vigilante Shit gibi şarkıları favorilerim oldu.

Rosalia – Motomami: İspanyol ateşi kızımız yine yapmış. La Fama, Hentai, Chicken Teriyaki şarkıları çok iyi.

The Weeknd – Dawn FM: After Hours gibi rekorlar kıramadı belki ama yine kayda değer bir iş.

Bad Bunny – Un Verano Sin Ti: İşte listeleri darmaduman eden bir albüm. Bad Bunny’nin rapçi olup olmadığı tartışılır ancak yine de tam bir yaz albümü.

SZA- SOS: Bu albüm de daha yeni çıktı ama SZA kızımızı çok severim, albüm de çok güzel olmuş. Phoebe Bridgers’lı Ghost In The Machine’e dikkat.

Wet Leg – Wet Leg: Mainstream albümlerden indie albümlere geçişi bu albümle yapıyorum. Güzel bir alternatif müzik albümü. Chaise Lounge, Wet Dream, Convincing, Supermarket şarkıları favorim.

Weyes Blood- And In the Darkness Hearts Aglow: Titanic Rising albümünün gerisinde kalsa bile ablam yine iyi iş yapmış.

Angel Olsen- Big Time: Benim favori isimlerimden biri Angel Olsen yine serisini bozmamış.

Ben yine bu listeye ekleme yaparım, siz de şahsi favorilerinizi yazarsınız.

	thefunkyhomosapien
	18.12.2022 17:30

heart_plus : 5 stat_minus_2 : 1

üsttekilere ekleme olarak o zaman şunları yazayım

lil baby - it's only me: aslında çok fazla hiphop kokan bir albüm bence çıktığından beri aralarında çok beğendiklerim olmuştu onları bayadır dönüyorum, stand on it, real spill çok hoşuma gitmişti

drake & 21 savage - her loss: yılın featuring albümü adayıydı benim için her sound kulağa muhteşem geliyor 21 savage albümü taşımış ama drake en az onun kadar iyiydi

metro boomin - heroes & villains: yılın bence en patlama yapan albümü oldu Niagara falls, creepin gibi hitler barındıran muhteşem ötesi albüm

	patronun verdigi silah
	18.12.2022 18:41

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

www.bolsozluk.com rap için burada yazmıştım

	linquar
	18.12.2022 19:00

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

sosmula - 2 high 2 die

	anonim
	18.12.2022 19:30

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

heroes & villains

ve king's disease 3

entry bu kadar

	anonim
	18.12.2022 20:01

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

@2 aslında heroes & villains güzel ekleme, trap işlerini fazla sevmesem de metro boomin işini biliyor ama her loss albümü iyi değildi bence, drake zaten 2015'ten beri kaliteli iş yapmıyor, bu albüm de ortalamaydı.

	thefunkyhomosapien
	19.12.2022 11:34

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

billy woods - aethiopes
billy woods - church
saba - few good things
conway the machine - god dont make mistakes
boldy james - killing nothing

edit: kötü unutmuşum bunu benim top 5i zorlar top 10 garanti.
vince staples - ramona park broke my heart

	rapp snitch knishes
	20.12.2022 07:19 ~

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

@7 güzel eklemeler, özellikle aethiopes albümünü çevremden duymuştum. quelle chris'in deathfame albümünü de sevdim.

ben hip-hop olmayan yabancı albümlere ekleme yapmak istiyorum.

ethel cain - preacher's daughter
big thief - dragon new warm mountain i believe in you
ari lennox - age/sex/location
black country new road - ants from up there
jockstrap - i love you jennifer b
black midi - hellfire

	thefunkyhomosapien
	20.12.2022 14:36 ~

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

hellfire hakikaten felaketti be. üstün gelmeye çalıştığınız şey cavalcade gibi bir albüm dahi olsa gelişmeye her zaman yer var abi. adamlar bunu ortaya koymuş. sugar/tzu, eat men eat ve welcome to hell'i bilhassa art arda dinlemek insanı arşa çıkarıyor.

açık konuşayım bu sene çıkanlardan pek fazla bir iş dinleyemedim. ulan şu janraya da bakayım şunu da bir deneyeyim derken gündemle alakam olmadı. bu yüzden rap kısmında yapabileceğim tek öneri lukah - raw extractions. kesinlikle dinleyin abi. adam şov yapmış. hele dead horses'ta yaptığı protesti benim diyen mc yapamaz. beatler de "ev yapımı" hissini tam isabet veriyor. lukah artık kimlerle çalıştıysa sampling epey iyi işlenmiş. skitler de anlayabildiğim kadarıyla albüme cuk oturuyor.

rap haricine şöyle geçeyim.

cloud rat - threshold: hayyvan gibi grindcore abi. normalde bu janrada öyle fazla uçulup kaçılmaz ama bu iki abi + bir abla sınırları melodik olarak epey zorlamış. porcelain boat ve listening ear, bu maddeyi netleştiren en büyük unsurlar. melodik olarak beklenmedik hudutların aşmasıyla beraber aynı zamanda ilk saniyesinden sonuna kadar at arda yumruklar indirmekten geri kalmaması bu albümü özel bir yere koyuyor. aluminium branches, imaging order, babahaz vs. kafayı dört duvarda vura vura sektiriyor.

asunojokei - island: normalde post-black metal hiç katlanılır bulduğum bir şey değildir. bu sene bu janrayla ilk tanışmam deafheaven - dreamhouse şarkısıyla olmuştu. kendisi "sunbather" albümünün açılış şarkısı oluyor. anlayacağınız üzere normalde planım albümü baştan sona dinleyip grup hakkında bir fikir edinmekti ama bir iki dakika sabrettikten sonra kafam daha fazlasını kaldırmadı ve "abi yok ya" deyip kapattım. bu hadiseden epey uzun bir süre sonra bu albümün pasifagresif'te admin bey ahmet saraçoğlu tarafından kritiği yazıldı. kritikte ahmet abimiz epey övünce - kii pasifagresif bu sözlükle beraber türkiye'de en çok güvendiğim müzik mecrasıdır - ben de bir bakayım dedim. evet, yine post-black metaldi. ama bu sefer bir şeyler farklıydı ya. normalde "çok ses abi çok ses" diyeceğim şeyler bu sefer akıp gidiyordu. bence kapak albümü tam olarak anlatıyor. evet müzik tam olarak post-black metal ama uyandrıdığı hisler kapakla birebir. sözlerden hiçbir şey anlamamama rağmen - çünkü japonca, cd kartonetinde ingilizce çeviriler varmış ama bandcamp'in kargo ücretleri arsa parası kadar amına koyayım - içim hop hop oldu lan. bu albümde özellikle şarkı seçmedim çünkü şarkılar açıkçası birbirinden pek uzaklaşmıyor ama baştan sona dinlemesi gerçek bir keyif.

placebo - never let me go: açık ve net bir "ölmedik, buradayız ve güçlüyüz" albümü. meds'ten beri yaptıkları en iyi iş olduğu bariz ortada. sözler bazen çiğleşebiliyor - mesela hugz - olsa da çoğunlukla - yer yer protest dokunuşlarla beraber - klasik placebo sözleri ama müzik şarkıları ortalamaya vuracak olursak taş gibi. ilk göze çarpan şey elektronik kullanımının evrim geçirmiş olması. forever chemicals ve surrounded by spies bu hususun bayrak taşıyıcıları. bunun ardından synth kullanımında da belirgin bir artış var. bu tarafta ise beautiful james ve fix yourself öne çıkıyor. bence albümün zirve noktaları forever chemicals, happy birthday in the sky ve surrounded by spies. özellikle surrounded by spies, placebo'dan hele bu zamanda hiç beklenmeyecek bir iş. malum meds'ten sonra iki albüm çıkardılar ilki vasat ikincisi rezalet olmak üzere ve rezalet olanın üzerinden neredeyse 10 sene geçti ve o arada yine neredeyse hiç yeni şarkı yazmadılar bir tane kısacık ep haricinde. "loud like love" isimli hilkat garibesinin ardından bu antrenmansızlıkla normalde çok bir şey beklenmez ama adamlar çıkarmış masaya vurmuş usta.

tricot - 不出来: evet, albümün ismini kopyala yapıştır yaptım. taze taze çıkan bu albümün tricot'un bir önceki albümüne göre daha deneysel olduğu söylenmekteydi - önceki albümü daha dinleyemedim çünkü -. bu bir bakıma doğru. çünkü başlarda deneysellik ilk şarkıdan itibaren kendini hissettiriyor. ama albümün sonlarına doğru - bana kalırsa - post-hardcore ögeleri kendini epey belli etmekle beraber ilk dönem tricot'u - şair burada ilk ep'leri bakuretsu-tricot-san ile ilk albümleri the'yı kastediyor - da hala kendini hissettiriyor ya. bu albümde de özellikle seçtiğim bir şarkı yok. baştan sona dinlerken gayet zevklendim - hele hele zevkleniyyyy -.

fleshwater - we're not here to be loved: akarı kokarı olmayan nu-metal albümü işte. açıkçası ilk şarkıyı dinlerken umutlanmıştım ama albümün geri kalanında beni tekrar yüzüne baktıracak bir şey bulamadım. kadın vokal ablamız olmasa da olurmuş. bence zorlamaya gerek yok abi. nu-metal'i iyi bilirdik. 15 sene kadar önce kahpe kurşunla şehit edildi. ruhu şad olsun.

işbu yazar bu entariyi editleyecek ve ibaraki - rashomon albümünü ekleyecek. ama albümün üstünden tekrar geçmesi gerekiyor.

	erikli
	20.12.2022 18:28 ~

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

nası ya burada sadece sago dinlenmiyor muydu

	anonim
	20.12.2022 20:54 ~

heart_plus : 3 stat_minus_2 : 1

little simz-no thank you

	rakjen
	22.12.2022 00:46 ~

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

hadi bir albüm daha ekleyeyim buraya.

vince staples - ramona park broke my heart

	thefunkyhomosapien
	22.12.2022 22:43 ~

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

(bkz: Ants From Up There)

	exitmusic
	31.12.2022 15:34 ~

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0