Türkçe rapin liriklerinde evrim tamamlanmayı bekleyen bir Pokemon gibi, çünkü ne zaman nihai bir "zeka oyunu" dinlesek, çoğu kez bunun sadece karmaşık kelime oyunlarıyla dolu bir illüzyon olduğunu fark ediyoruz. Güncel meseleleri sorgulamak yerine, bazen sadece kafiye ve teknik şov uğruna içerikten ödün veriliyor; yani bir tür "sebeleme" sanatı çıkıyor karşımıza. Yine de, bu labirentte kaybolmak istemezseniz, içerik züğürdü pek çok eseri eğlenceden öteye taşıyamıyor. (bkz: postmodernizm)
