15 parça 46 dakikalık freddie gibbs albümü. öncelikle albümün warner records'dan çıkacağı için endişeli olan kişilerin gönlünü rahatlatacak bir şey söylemeliyim ki; freddie gibbs bildiğimiz freddie gibbs, alışkın olduğumuz söz yazımı ve konu anlatımına devam ediyor. albümü dinledikten sonra yorumlara biraz göz gezdirdim, insanlar alfredo ve pinata albümlerinden aldıkları havayı alamadıklarını belirtmişler ancak zaten soul sold seperately'den böyle bir şey beklemek pek mantıklı değil zira alfredo ve pinata herhangi bir producer x mc birlikteliği değil. bahsettiğimiz producer'lar alchemist ve madlib ki albümde de bu ikiliyi CIA ve blackest in the room parçalarında ayrı ayrı görebiliyoruz. albümde değinilmeden geçilemeyecek bir prodüksiyon çeşitliliği var ve gibbs her türlü altyapının hakkını vermiş diyebilirim. özellikle albümün önceden çıkan iki single'ından biri too much (ft. moneybagg yo) freddie'yi görmeye alışık olmadığımız bir altyapı içermesine rağmen, şarkı overall'da harika bir hissiyata sahip. aynı şeyi ne yazık ki offset feat'i olan pain and strife için söylemek mümkün değil. şarkı beni pek de içine çekemedi, offset performansını ise en optimist şekilde vasat buldum. benim için albümün öne çıkan parçaları da : harika bir the alchemist beat'i ne sahip blackest in the room, az önce bahsettiğim too much, ismiyle zaten merak uyandıran gibbs'in bence albüm içindeki en iyi performasını bulunduran bir de rick ross ile düet olan lobster omelette, önemli isimlerin beklentiyi arttırdığı ve bu beklentinin boşa da gitmediği feel no pain (ft. anderson .paak & raekwon) ve too much ile birlikte albümde direkt tutulduğum bir diğer şarkı gold rings (ft. pusha t). tabi scarface düetli bir bonus track de var onu da belirtmeden bitirmeyelim. gibbs sevenlerin kesinlikle pişman olacağını düşünmüyorum.

o kadar anlatmışsın, bir göz gezdirelim biz de diyenler için de:
(spoalbum: 3PZx4Vntcp5T7UgdfjnFDa)