beykoz gümüşüsuyunda oturduğum evin balkonundan boğazı seyrettiğim geceler...
bir ağustos gecesi o kadar açık ki, elini uzatsan yıldızlara dokunacaksın. o kadar güzellikteler. içimden diyorum bu parıl parıl mucizelerden daha güzel bir kadını tanıyorum iyi ki.
arından bir yıldız kayıyor. o zamanlar tek bildiğim şeyi diliyorum. sonra da tek başıma oturduğum balkonda sesli bir şekilde shakespeare'in şiirini mırıldanıyorum;
Bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden
Sen çok daha parlaksın çünkü
Sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
Sen aydınlatırsın geceyi
sabırsızlıkla güneşin doğmasını bekliyorum. çünkü güneş doğarsa diğer yıldızlar silinecek ve ben kainattaki en güzel yıldızı görmeye her saniye daha da yaklaşacağım.
tabi bunlar yaşanırken mevsim yaz. tnk'nin yine yazı bekleriz şarkısı favorim. hep yazı bekliyoruz, çünkü üniversite tatilinde ancak hergün görme imkanım oluyor. öyle fena yanığız.
neyse işte aradan yıllar geçti. bu trabesk şarkıda dediğim gibi şimdi güneşin doğması da yazın gelmesi de umrumda değil.
