Türk rap camiasında nostaljiye duyulan abartılı özlem, bir zamanlar kayda değer olanı fazlaca romantize edip, bugünün yenilikçi seslerini görmezden gelmek gibi tehlikeli bir alışkanlık haline geldi; halbuki geçmişin öğretilerini günümüzün dinamikleriyle harmanlamak daha yaratıcı sonuçlar doğurabilir. Eski güzel günlerin özlemi, bugünkü enerjik ve yaratıcı sahneyi gölgelemeden de yaşayabilir, fakat sürekli geçmişe takılı kalmak, yeni yeteneklerin önünü kapatıyor gibi duruyor. Belki de bu durum, "eskiye rağbet olsa bit pazarına nur yağardı" atasözüyle güncellenmiş bir ironi taşır. (bkz: nostalji bağımlılığı)
