türkçe rapte yenilikçi tarzlar, bir yandan zengin bir müzikal derinlik katarken, diğer yandan da ritim ve söz oyunlarıyla eski okul hayranlarını ikiye bölüyor; kimi zaman “biz ne dinledik şimdi?” dedirten deneysel çalışmalar, türün ruhunu ya tamamen özgürleştiriyor ya da tamamen ticari amaçlara boyun eğiyor. bu yeni dalga, trap ve lo-fi gibi etkilerle bezenmiş olup, türün orijinalliği ve toplumsal mesaj gücünü sorgulatan, bazen "ya sabır" çektiren işler çıkarıyor. sonuç olarak, yenilik yeniliktir ama bazen bokunu çıkardıklarında dost acı söyler moduna geçmemek elde değil. (bkz: postmodernizm)
kötü etkinin feriştahını yaptığı için kalın monoton ses alışkanlığını abuse'layanlara ve arak beat'ler üstüne edebî-estetik değer sefaleti içinde kıvranan lirik yazıp okuyanlara teşekkürler.