trip hop

hiphop ile dirsek temasında bulunan müzik türü, zaten ilk triphopçuların hepsi hiphop gelişliydi ve hiphop sampleları ile uğraşıyorlardı.
birileri "hiphopta kimse konuşmasa nası olurdu lan acaba?" dedi ve BOOM!

ilk çıkışları 80lere dayanan triphop'un kendine has bir genre olması 90ları bulduysa bile kendini bulması ile coşması bir oldu

Trip-hop Massive Attack ile birlikte doğdu dersek pek de yanlış olmaz. 1988’de kurulan Massive Attack, 1991’de çıkardığı Blue Lines adlı albümüyle trip-hop’a yol vermiş oldu. Hip-hop, elektronik, alternatif rock gibi öğeler içeriyordu bu yeni eklektik müzik türü, (kalin:ancak hip-hop desen hip-hop değil, elektronik desen elektronik değil, alternatif rock desen alternatif rock değildi)

Tıpkı hip-hop gibi sample temelli bir altyapıya sahip olan şarkılar, elektronik efektler, öne çıkan derin bir bas dalgası, acelesi olmayan yavaş bir tempo gibi öğeler de içeriyordu, ancak buna karşın vokallerde de birçok farklı türün etkisini görmek mümkündü. `Horaca Andy` gibi reggae ustalarından (kalin: R&B’ci) Shara Nelson’a, eski hip-hopçulardan Tricky’ye kadar birçok farklı vokale rastlamak mümkündü

Safe From Harm ve Unfinished Sympathy gibi Massive Attack’ın halen konserlerinde çaldığı klasikler içeren albüm önce İngiliz, sonra da dünya müzik dinleyicisi tarafından çok iyi bir şekilde karşılandı

Gerek Massive Attack, gerek trip-hop türü 10 yıl içerisinde kavuşacağı daha karanlık, daha elektronik, daha derin sound’dan bir hayli uzak olsa da çok başarılı bir çıkış yaptığı rahatlıkla söylenebilirdi

1994 yılında Massive Attack Protection adlı ikinci albümünü çıkarırken yine Bristol kökenli başka bir grup olan `Portishead aynı yıl Dummy `adlı albümünü yayınlıyor ve Massive Attack’a bu taşlı yollarda tek başına yürümeyeceğini müjdeliyordu.(kalin: Portishead, trip-hop’a Massive Attack’tan farklı bir yorum getiriyordu: köklerinin hip-hop’la pek bir alakası yoktu açıkçası), şarkıları da elektronik sample’lı temellerden uzaktı.(kalin: Bildiğimiz davul, elektronik ve bas gitarlar ile yaylılar hakimdi müziklerine. Ancak ortaya çıkan sound ve dinleyici üzerinde yaptığı etki pek de farklı değildi.
)

(kalin: Portishead ile birlikte trip-hop, hip-hop köklerinden uzaklaşmaya başlıyordu bile. Elektronik henüz taarruza geçmese de bas artıyor, sesler değişiyor, karanlık ve derin sound sanki plaktan çıkıp odayı kaplayan bir müzik dinliyormuşçasına bir atmosfer yaratıyordu). Beth Gibbons’un inanılmaz sesiyle dikkatleri çeken üçlü, Sour Times ((bkz: ki kendisi ülkemizdeki bir başka 90’lar fenomeni olan ekşisözlük’e ismini verecek olan parçaydı)) ve Roads gibi parçalarla yabana atılacak bir grup olmadığını kanıtlıyordu. (kalin: Dummy birçok kaynakta 90’ların en iyi albümleri arasına girecekti). 1994 itibariyle trip-hop’un İngiltere’yi aşıp dünyaya mal olduğu söylenebilirdi. Portishead 1997 yılında grupla aynı adı taşıyan ikinci albümünü çıkardı, bu albümde yer alan Over, Undenied ve All Mine gibi başarılı parçalar Portishead’in ilk albümdeki başarısının rastlantı olmadığını kanıtlıyordu

İlk albümlerinde Massive Attack ile çalışan Tricky de 1995 yılında kendi albümünü çıkarmıştı, ancak vokalleriyle ünlü Tricky’nin kendi albümünde vokaller genellikle Martina Topley-Bird’e (ki kendisi 2010 itibariyle Massive Attack’ın gözdesi haline gelmiş ve turnelerinde gruba eşlik eder olmuştur) aitti.

Ancak 1990’ların trip-hop’una son noktayı da kapıyı ilk açan Massive Attack koydu. 1998 yılında çıkardıkları Mezzanine adlı kült albüm ile Massive Attack trip-hop’u da bir adım öteye taşıyordu. Albümdeki Angel, Risingson, Teardrop, Inertia Creeps veya Black Milk gibi parçalar Massive Attack’ı “büyük grup” statüsüne itiyordu.(kalin: Horace Andy’nin belki de Jamaika sahillerindeki hamağında mutlu mesut sallanırken yazdığı You Are My Angel adlı mutlu aşık reggae şarkısının karanlık, saldırgan ve derin bir versiyonu olan Angel ile Massive Attack, halen “Nedir yahu şu trip-hop?” sorusunu soranlara nihai bir yanıt vermişti.) Black Milk ile Portishead’in plak sound’unu destekleyen Massive Attack yeni binyılın arefesinde trip-hop’u ana akıma yerleştiriyordu.

anonim
26/8/2014 18:14 ~

heart_plus : 12 stat_minus_2 : 0

portishead-dummy albümü dünyadaki nirvanasıdır.

phantasticum
27/8/2014 02:04

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

açıkçası hiphop kültürüne en yakın müzik türü olmakla beraber stoned kafalara huzur verici bir özelliği vardır. portishead denmiş ama ben massive attack'a değinmek istiyorum. Robert Del Naja gibi tam anlamıyla sanatçı bir kişiliği barındırır. graffitiden içeri girmişliği vardır,oldschool bir writerdır. ayrıca çizimleride gösteriyor ki hem göze hem kulağa hitap ederler(www.lazinc.com . sonuç olarak trip-hop adına bir başlangıç yapmak istiyorsanız bu(www.youtube.com abiyi takip edin adam cidden çılgın arşivci.

anonim
22/9/2014 23:44 ~

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

bu kanal mevcut değil uyarısı geldi..

edit: düzeltilmiş..

ret1arius
22/9/2014 23:49 ~

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

massive attack tam anlamıyla bu türün yaratıcısı diyebilirim. portishead ise bu müziğin jordan'ı.

türkiyede ise yarrak kürek adamların sikko şarkılarına trip hop etiketi takmasından ibarettir.

jmt'nin prodüktörü stoupe un dutch adı altında giriştiği albüme de göz atmakta fayda var.

if rap gets jealous
8/2/2016 20:22

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

meraktan soruyorum, karaçalı'nın şimdi git zombi'sinden evim,yabancıma hey ve kaçak marlboro parçalarına trip-hop denemesi diyebilir miyiz?

tanım: en kral işleri portishead ve massive attack tarafından yapılmış bristol kökenli janra.

kara donlu rahibe
17/9/2020 02:02

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

kendimi en yakın hissettiğim dolayısıyla en sevdiğim müzik türü. hiphop ile de bir o kadar yakındır. karanlık, -bence- insanın içini yansıtan ve dibe çeken bir tür işte. gruptan gruba değişen bir şey aslında bu durum. chinese men'e "lan rap bu" diyebilirsiniz ama muhtemelen bu her grupta tutmayacaktır çünkü elektronik ve alternatif rocka dayanan bir tarafı da var. massive attack ve portishead kadar yine 90'ların ve hatta müzik tarihinin en iyi albümlerinden birini çıkaran dj shadow'u ve endtroducing... albümünü unutmamak gerekir çünkü türün önünü tam olarak açan albümdür diyebiliriz.

yukarıdaki isimlere ek olarak unkle, morcheeba, zero 7, sneaker pimps, bitter:sweet, archive, attica blues, thievery corporation, hooverphonic, goldfrapp, lamb ve alpha gibi grupları da yazma gereği hissettim.

not: evet, dummy benim de favorim doğal olarak. en beğendiğim şarkı da unkle'ın lonely soul.

edmund cambrai
18/5/2021 18:18

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

türkiye'den bir örneği için, (bkz: büyü örgütü)

feci
18/5/2021 18:36

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0