islamiyet öncesi türk devletlerinde kam, baksı veya şaman adı verilen şairler tarafından kopuz isimli saz eşliğinde okunan şiirlerdir. türklerin islamiyeti kabulü sonrasında sözlü gelenekle ilerleyen halk edebiyatında verilen örneklerine ise "mersiye" denir. divan edebiyatında ise "ağıt" adıyla bilinen üç türün ortak noktası ölen kişilerin ardından okunmasıdır. en bilinen örnekleri sagu (alp er tunga öldü mü), ağıt ve mersiye (taşlıcalı yahya - şehzade mustafa mersiyesi, baki - kanuni Sultan Süleyman mersiyesi)
