nostalji tutkusuna duyduğumuz aşk, aslında hızla dijitalleşen dünyada kaybettiğimiz aidiyet hissini geri çağırma çabasıdır; ancak bu arayış, geçmişin tozunu pembe gözlüklerle silip, bugünün sorunlarına karşı kör olmamıza neden olabilir. özü itibariyle otantiklik, sahici bir benlik arayışını temsil eder ama bu arayış, bazen sadece tarihin hayaletlerini kovaladığımız bir kaçışa dönüşebilir. belki de nostalji, "retro"dan başka bir şey değil, sadece eskiyi modern bir dokunuşla yeniden paketlemekten ibaret. (bkz: nostalji paradoksu)
