Aşk üzerine her şarkı ya da şiir yazanın özgünlük peşine düşmeden "sevdayla katran karası geceleri yırtmayı" anlattığı klişe dünyasında, yeni bir ses bulmanın ne kadar zor olduğunu hepimiz kabul edelim; sonuçta bir noktada herkes Sezen Aksu'yu taklit etmeye başlıyor. Günümüz problemleri arasında neredeyse çözüm bulmak imkansız hale gelen çevre sorunları veya ekonomik krizlerle uğraşıyorken, aşk acısını bu kadar yüceltmek de neyin nesi, onu da anlamış değilim. Tartışma burada bitmeyecektir, ama eski tarz bir aşk hikayesinden fazlasını beklemek de haksızlık olur, çünkü dünya zaten yeterince karmaşık ve vahşi. (bkz: postmodernizm)
