rap dinleyicisindeki gereksiz idealizm

bunu bazen kendimde de görüyorum, benim gibi başka dinleyicilerde de. fark edince can sıkıyor ama bu.

kişinin dinlediği müzikten zevk almaktan uzaklaştığını, makinalaştığını ve temellendiremediği kriterler, tabular yaratıp bir şeyleri eleştirdiğini görüyorum sık sık. sözlükte de rastlıyorum buna, muazzam bir şarkı dinliyoruz mesela, altyapı enfes, drumkitte bir problem yok, sözler bir meram içeriyor, dinleyiciyi sürüklüyor şarkı. biri gidiyor takılıyor "neden kaşar/yaşar kafiyesi yaptın, bok gibi olmuş" diyor. şarkının bütünü güzel mi, bence güzel? e hayatta her güzelliğin bir zayıf halkası yok mu? var. bütün şarkıyı o kafiye örgüsüyle mi yazdı sanki, iki barda da kaşar/yaşar yazmış olsun mc, belki flow'u öyle çok güzel oturdu, belki orada o basit rhyme ile daha yalın bir mesaj verme kaygısı taşıyordu. yani eleştir yine ama, neyin peşindesin bari izah et, bizi de aydınlat.

aslında konu başlığı aklıma ilk geldiğinde daha güzel, daha isabetli örneklerle yazmayı hayal etmiştim kafamda ama, bugün buraya yazana kadar ne diyeceğimi unutmuşum, toparlayamadım, en azından bir kenarda dursun şimdilik.

booyaka
11/2/2018 09:52

heart_plus : 7 stat_minus_2 : 0

Sadece 1 şarkı için bile albüm alınan yılları hatırlayınca harbi şımarıklık.

ecdadin
11/2/2018 11:13

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

katıldığım önerme, ufak pürüzleri gözden kaçırmamak şartıyla.

türkiye'de sürekli eskilerdeki amatör ruhu arayan ciddi bir kitle var. hem eski zamanlardaki işlerin para kaygısı gütmemesinden dolayı barındırdığı samimiyetten, hem de dinleyicinin o zamanki küçük dünyasının verdiği histen.

profesyonel bir iş mi var? "profesyonelse para da getiriyordur, para getiriyorsa baskı altında ve kurallarla yapılmıştır, dolayısıyla mc'nin istediği gibi değil, yapmak zorunda olduğu bir eser ortaya çıkmıştır. onun için bu yarım bir eserdir, belki de eser bile değildir, bak hatta bir defo bulayım hemen" düşüncesi ile dinleyici gömebilir o parçayı en ufak noksanından. misal, "bir bakayım derken şöyle, ben içine girdim öyle, bu ortam işte böyle, bu nasıl iş söyle" kafiyeleri şu an bile göze batmıyorken, "game/fame" kafiyesinin lafı edilir bügün. çünkü şimdiki piyasada para var ve insanlar işin içine para girince göze batacak bir şeyler arıyor. bu "para varsa mükemmel olmalı!" anlayışı dinleyicinin en başta kendisi, sonra da bu eserlerin sahibi için zararlı.

yazan biri olarak söylüyorum, kafiye yapmak hem sözcük dağarcığı, hem de matematik ister. bazen çatır çutur double rhyme dizilebiliyorken, bazen parçanın en basit noktasını yazamayabilirsiniz. bazı mc'ler de "amaan, yaz şuraya bir - aşar - olsun bitsin, nakarata geçemedik 2 saattir" deyip doldurur orayı. çoğumuzun aklına gelen "ya şu parçanın şurasına daha iyi bir şey yapabilirdi, neden basite kaçmış?"ın sebebi budur.

gelelim yazdığım o ufak pürüzlere. kimi kafiyelerin süreci iyi anlaşılabiliyorken, bazıları özellikle anlaşılmak istenmez, perde arkası bilinmesine rağmen. "kaçlayn - punchline" eserinin sahibi norm ender, malum kafiyeyi 2011 veya öncesinde yaratmıştır. o zamanlar çok da garipsenmeyecek olan kafiye, 2017'de "king is back" ile sunulduğu için göze batmıştır. çünkü gerçek bir kralın bulunduğu döneme de ayak uydurabilmesi gerekir ve bu kafiye işin kralı olduğunu iddia eden birine göre bu dönemde gerçekten absürttür. "iyi de adam eskiden yazdığı parçayı okumak istemiş, hevesi varmış" diyecekler için, eski bir lirik sırıtacaksa albümün çıkış parçası olarak girmez piyasaya, albümün sonlarında bir "ekstra/bonus" olarak yer alır. istisnai bir durumu belirtmek istedim, kibir kötü.

gelelim küçük dünyamıza...

çocukken dünyamız şimdiki kadar büyük değildi. farkındalığımız ve bildiklerimiz azdı. çoğumuz hip hop'ı boom bap drum kit'i ve pitch'lenmiş sample'lar ile tanıdı. ne bunlar? biri klasik rap ritmi, diğeri insan seslerinin inceltilerek sample haline getirilmesi, bu ikisi parçalarda oldschool havası yaratır. büyük - küçük çoğumuzun en az 1 kere dinlediği mertel kasetçilik bunun en güzel örneklerindendir:

bu, amatör ruhunun zirve yaptığı yıllarda patlama yapmış bir tarz. haliyle bu tarz ile çıkarılacak her işin kaliteli olacağını düşünüyor dinleyici. bir tarzın kaliteli eserlerin çıktığı bir dönem meşhur olması, tarzı değil, dönemi kaliteli yapar. bizde hatırası var mıdır? eskiye döndürür mü? döndürür ve güzel hissettirir, orası ayrı. ama dinleyicinin kafasındaki idealizmin yarısı bu ve sürüyle tarzın patlak verdiği bir dönemde bu yanlış. çocukluğumuzdu, güzeldi, geçti, değişti, kabullenmeliyiz. aynı işleri yeniden görebiliriz ama her tarzın kaliteli işi vardır, çok mu duygusal bakıyoruz?

(bkz: duygusal olmaya gerek yok)

46
11/2/2018 13:53

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

farklı şekilde değinmek istediğim konu.

türkçe rap dinleyicisi biraz bencil ve ukaladır. dikkat ederseniz çoğu dinleyici bilmişlik taslayarak sürekli bi ötekileştirme içerisinde. bi sanatçının son şarkısından bahsedersin o sana 2005'te ki şu şarkıyı biliyor musun der hele bi de albüm aldıysa yarra yedik anasından babasından daha iyi tanır adamı. sen sanatçıya mahlasıyla hitap edersin o 'x' abi manyak bi adam ya falan der. bunun sebebi kanımca türkçe rap'e oluşan önyargı ve sikik underground tribi.

deepsky
11/2/2018 15:14

heart_plus : 5 stat_minus_2 : 0

dibine kadar katıldığım önerme. ayrıca bazı yazarların eleştirir iken fazla kasıldığını düşünüyorum.

venom
11/2/2018 15:29

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

katıldığım önermedir lakin bunun dinleyici kitlesinin genç nesilden oluşmasının da etkisi vardır.

gonlubolparasiaz
12/2/2018 00:13

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

Herşeyi çok bilme sorunu var bu müzikte dinleyici de olsa

ecdadin
19/2/2018 19:48

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0