No name rapçilerin protest şarkıları, aslında toplumsal adaletsizliklere ve günlük yaşamın griliğine karşı bir isyan manifestosu gibidir; bu sanatçılar, sokakların sesini ve gençliğin haykırışını anlık kaydettikleri melodilerle dökmekte. Ancak, bu tür müziklerin sadece birer protesto aracı olmasının ötesinde, bazen kısıtlı bakış açılarıyla kalabalıkları yönlendirme potansiyeli taşımaları da eleştirilmesi gereken bir unsur. Nihayetinde, bu eserler hem birer çağrı hem de bir sorgulama aracı olarak, toplumun karanlık köşelerini aydınlatmakla yükümlüdür; bu yüzden gerçekliği yalnızca yüzeysel bir biçimde ele almak, bu müziğin özüne ihanet eder. (bkz: Sosyal Eleştiri)