yorum: albüm gayet güzel olmuş genel olarak. güzel bir parçayla ısındırıp moda sokarak walkin ile kafayı sallatmaya başlıyor. worst comes to worst ile albüm geneli olan eleştirel ve olgun yapıyla devam ediyor. john wayne ile bu formüle raconu da ekliyor denzel. 2 parça sonrasında gelen troubles ta da t pain ile gayet iyi bir işbirliği ortaya çıkmış. t pain özellikle şovunu yapmış. aint no way kadroya göre oluşan beklentinin baya altında bir iş olmuş. bu parça sonrası seviye genel olarak yukarıda seyrediyor ve özellikle angelz parçası nakaratı ile favori parçalarım arasına girdi albümdeki. the ills ile de çok güzel bir kapanış olmuş.
rapçilerin bu karakterlerindeki gelişim ve olgunluk süreci ortaya çok iyi işler çıkartıyor. bazı rapçiler hiç ulaşamıyor bu kafaya, bazıları da çok geç ulaşıyor ve artık kitlesi kalmamış oluyor. denzel curry ikisi de değil bu örneklerin, burada ortaya koymuş. aoty için kesinlikle adaylardan biri, benim favorim değil ama oralarda olduğu kesin.
bu yıl en çok dinlediğim albümlerden biri şimdiye dek. denzel'ın son 3 albümünde muhakkak 1 hit parçası vardı ama bu kez böyle bir şey çıkmadı. kısacası uçup-kaçmayan ama üzmeyen ve keyif veren bir iş olmuş
worst comes to worst, the last, ain't no way, angelz, sanjuro, the ills favorilerim
Jazz rap aşermiştim, spotify'a büyük harflerle tek tek "jazz rap" yazıp herhangi bir playlisti açmıştım. Playlistteki ilgimi en çok adam denzel curry olmuştu. "la bu ultimate'i yapan adam boom bap de mi yapıyormuş?" diyip bütün albümü dinlemeye karar vermiştim. Albümdeki bütün boom bap şarkıları ve birkaç trap şarkıyı beğenilen şarkılarıma ekleyip köşeye çekildim. Birkaç gün full bu şarkıları dinlicem gibi.
Sanjuro'daki MF DOOM'a respecti duyduğum saniye direkt beğen tuşuna bastım. Şarkıyı beğenilen şarkılarıma dahil etmek için başka sebebe gerek yok*.