Kronik Sagopa beğenmemezliği, sanatçının yüksek standartlarıyla şekillenen ve birçok işbirliğinin önünü tıkayan bir durum olarak öne çıkıyor; neticede, Canbay-Walker ve Fuchs ile düetlerin sırf beğenmediği için gerçekleşmemesi, Sago'nun kalite takıntısını birer örnek olarak gösteriyor. Ancak, bu seçicilik bazen dinleyicilerin merakını artırırken, işbirliklerini de kısıtlayarak müziğin çeşitliliğine zarar veriyor; yoksa, biraz esneklikle bambaşka bir tat ortaya çıkmayacak mı? Kısaca, müziğin bir işbirliği sanatı olması gerektiğini unutmamak lazım; bu tutumun bir 'sanat elitizmi' olduğu görüşü giderek güçleniyor. (bkz: sanat elitizmi)