hell on earth

1996 Hell on Earth albümünün çıkış parçası.

benim inim hiphop
8/9/2016 23:14

mobb deep albümü. 96 senesinde yayımlanmıştır. eleştirmenler tarafından da sıkça övülen the infamous'un devamında yapılmıştır. prodüktörlüğünde sadece mobb deep elemanları olan prodigy ve havoc çalışmıştır. düet listesinde nas, raekwon, method man gibi isimler ve bazı diğer isimler var. tekli olarak ise hit em up'a cevap olan drop a gem on em bundan başka still shinin, god pt 3 ve albüm ile aynı adı taşıyan tekliler mevcuttur.

albüm doğu-batı yakası kavgaları esnasından yayımlanmasından mütevellit 2pac ve bir çok batı yakası isme sübliminal sözler içermektedir. albümün atmosferik yapısı piyano ve soul işlemeleriyle değerlendirilebilir.

(bkz: east coast hip hop)
(bkz: hardcore hip hop)
(bkz: gangsta rap)

jbrown
8/9/2016 23:26 ~

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0

Emre baransel in mixtape i sayesinde duyduğum efsane mobb deep şarkısrı

(bkz: emre baransel bed kuyu)

anonim
9/9/2016 11:27 ~

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

agam çok sağlam track mükemmel beat aşırı chill sarıyo

anonim
10/10/2021 23:19

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 1

the infamous fazla mı sert geldi, bu daha sert. juvenile hell çok mu çiğ ve doğrudan bir albümdü, bu daha da çiğ/raw/az pişmiş ne dersen de. daha pis bir albüm mü arıyorsun, daha esrarengiz, daha karanlık, daha sokak, daha da şiddet, daha da kış, daha new york mu arıyorsun. aradığın yere geldin. mobb deep bu albümle hemen hemen herkesin yaptığı bir şeyi yapmasına rağmen neden yine de farklı hissettirdiğini, daha iyi ve daha kaliteli hissettirdiğini çok sert ama tatlı göstermiş. havoc kafa sallatmazsam orospu çocuğuyum demiş resmen, prodigy de bildiğin: "şu ana kadar hep sokakları anlattık yeter artık şimdi biraz da sokakları anlatalım amk" demiş ve hala dinlenilebilir, hala yaratıcı, hala harika. en büyük mobb deep albümü halen büyük bir ihtimalle the infamous olarak kalacak ancak benim en sevdiğim ve en çok dinlediğim albümleri sanırım bu. en çok da ultra epik bir sokak klasiği olan the infamous'tan sonra direkt olarak biraz radyo/biraz sokak takılalım demedikleri için saygı duydum. albüm east/west tartışmlarının gölgesinde 2pac, snoop dogg gibi isimlere sataşır ancak bundan çok daha fazlasıdır.

96 yılında birçoğunun ilk beşine girmez bu albüm. kızma da kızamazsın. 2pac all eyez on me, jay z'den reasonable doubt, nas it was written, outkast atliens, fugees the score, the roots illadelph halflife, ghostface killah ironman, dj shadow endtroducing, redman muddy waters, de la soul stakes is high gibi şaheserler tek yıla sığmış. jeru the damaja ve kool keith'in underground hitlerine değinmedim bile. bu albümün böyle bir yılda arada kaynaması çok doğal ancak sakın gözardı etmeyin, bazen insanın klasik ve olabildiğine boom bap bir beat dinleyesi gelir, (sizin için bazen benim için her zaman amk) piyasada çok güzel sample flipler var, çok güzel ve farklı işler de var ama insan bazen daha da basiti daha da hardcore'u yok mu diye bu tarz beatler arar. (ben hep ararım) bu sadelikte daha doğal bir şey olduğu muhakkak. tüm albüme yayılmış bir sadelik, nasıl yapıyor bilmiyorum ama kafanın yerinde durmasına müsade etmiyor.

prodigy ve havoc bu albüm sırasında halen 20-21 falanlar sanırım. çoğu rapçi bu yaşlarda yazmaya dahi başlamaz ancak bu ikili çoktan 3. albümünü yaptı bile. juvenile hell çıktığında prodigy 16 yaşında. daha çocuk lol. kaldı ki o yıllarda her yıl bir önceki yıla göre çok daha fazla olgunlaşır büyürsün. ne yaşıyonuz da bunları yazıyonuz bilmiyorum ama yazdıkları liriklerde hiç şov olmadığını az biraz görünce, yalan-dolan posing veya fronting yapan bir dallamayla karşı karşıya olmadığını görünce iyiki yazmışsınız diyorum. "i baptize, niggas get wet, hit up your backside get claptized and set straight, put on your head straight" gibi "blood flood your eye, fuck up your optics" gibi yaratıcı lirikler prodigy olmasaydı olmazdı. prodigy her zaman rakibinin, düşmanının ağzına sıçmanın en yaratıcı en hasiktir dedirten yolunu bulur. "rock you in your face, stab your brain with your nose bone" gibi hayal gücünün sınırlarında aksiyonlara hazır olmak gerekir. bu tarz konudan bağımsız tek cümlelik punchlinelar prodigy'den sample kesmeyi çok kolaylaştırır. tüm hiphop camiası da bu mükemmel vokalden bir şeyler kırpıp scratchleri ile harmanlamıştır. bu albümde de prodigy'nin kırpılmaya müsait harika liriklerine ve havoc'un mükemmel beatlerine iyice doyacaksınız.

albümde 1 tane skip yok. 1 şarkıyı atladığımı hatırlamam. ama drop a gem on em, bloodsport, extortion, nighttime vultures, hell on earth, still shining, give it up fast ve apostles warning parçalarını daha çok dinlemiş olabilirim. ilk 3/4 parça ile kapanıştaki son 3/4 parça köpek gibi sağlam. prodigy direkt olarak scarface'in son 1 saatindeki paranoya manyağın vibe'ını veriyor, guest verse'ler ateş ediyor, mobb deep ile özdeşleşmiş big noyd sırıtmıyor. albümün istikrarlı karanlık altyapısı, deneysellik yapacağım diye daldan dala atlamaması, liriklerdeki doğallık ve kusursuza yakın beatler albümün dinlenirliğini çok kolay kılıyor. eğer hardcore hiphop, boombap gibi anahtar kelimeler etrafında dönüp duruyorsanız, size parmakla göstereceğim ilk albüm budur. dj premier'in beatleri fazla kendini gösterir diyebilirsiniz, pete rock kimine göre fazla jazz kaçar, q tip fazla smooth bir sound oluştuturur diyebilirsiniz. ama en az imkan ile en iyi beati istiyorsanız adres havoc. hiphop nedir sorusuna verebileceğiniz en klasik, belki de klişe ama en doğru cevaptır havoc. bu yüzden şu anda da fark ettim ki benim için en büyük beatmaker de havoc.

pattes
26/8/2025 10:32 ~ 26/08/2025 10:37

heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0