şu parça üstüne uzun uzun konuşabilirim, hatta müsaadenizle iki lafın belini kırayım: beat görkemli bir ustalıkla ince ince işlenmiş ki o yıllarda bunu (hele ki tek başına) yapmak her babayiğidin harcı değildi. ilaveten, beat'i oluşturan tekrar eden akorlar bütünü günümüz deyimiyle "fenasal" ölçüde "saran" bir ezgiselliğe sahip. Allâme vokalini kullanma tarzını ve yeteneğini gözler önüne inceden sermiş. Rhyme'lar genele yayıldığı gibi en kritik anlarda ön plana çıkmayı ihmal etmemiş, sözler biraz mizahî ve sarkastik olmakla birlikte düşünülmüş ve flow tam beat'in benimseyeceği bir tarzda şekillendirilmiş. parça albümün kalanında yer alan parçaların subgenre'larına ufak selamlar çakar nitelikte bir türle harmanlanmış ve yine de kendine özgülüğünü muhafaza etmiş. outroya yer verilmesi ve genel olarak outrolara çok yakışan scratch'lerin eklenmesi pizzanın yanında verilen o ufak paketteki baharat misali parçaya ayrı bir lezzet katmış. neticeye gelirsek; tekrar tekrar dinlenmekle tadı damakta tekrar tekrar kalan bir eser meydana gelmiş.