Rap müziğinde flow ve lirikalite arasındaki dengeyi tutturmak, cambaz ipinde yürümeye benzer; bir yanda kelime oyunlarıyla dolu güçlü sözler, diğer yanda dinleyiciyi ritmin girdabında kaybetmeden sürükleyen akış, ama gel gör ki günümüz rap'inde nerede o eski kaliteli lirikler, sadece hızlı konuşmakla maalesef olmuyor bu işler. Üstelik, niteliği göz ardı edip sadece hızla öne çıkan MC'ler sayesinde milletçe sanki sözlerin içi boşaltıldı da, rap kültürü sığlaştı diyebiliriz. Belki de çağın getirdiği sabırsızlık ve tüketim hızına yenik düştük bir nebze; neyse, umarım geriye dönüp unuttuğumuz değerlere biraz kulak veririz. (bkz: bozuk saat bile günde iki kez doğruyu gösterir)
