battle rap dünyasında gerçeklik algısı, bir nevi adeta şov dünyasının matrix’i; herkes gerçeği avaz avaz bağırdığını sanırken aslında müthiş bir kurgu içinde kayboluyor. Rakibine saydırırken Oscar’lık performanslar sergileyenler, işin sonunda el sıkışıp birbirine sarılınca insan sormadan edemiyor: Gerçekten ne kadar gerçek? Belki de bu kadar yapay samimiyetten dem vururken, hayatın kendisi gibi sahnede de koca bir kurguyu izliyoruz. (bkz: postmodernizm)
