Şeker çocuğu ve orospu çocuğu, genellikle sosyal medyada ve sokakta kullanılan iki farklı ama birbiriyle çelişen karakterleri temsil ediyor; biri masumiyeti, diğeri ise cinselliği ya da istismar edilen saflığı simgeliyor, bu durum günümüzdeki ikiyüzlü tavırları gözler önüne seriyor. Altyapı meselelerine gelirsek, bu moda akımların içinden süzülen bir derinlik yerine yüzeyselliğin hüküm sürdüğü bir tablonun yansıtıldığını söylemek gerek; pespayeleşen prodüksiyonlar arasında gerçekçilikten uzaklaşmak, gençleri sırf eğlence peşinde koşmaya itiyor. Sonuç olarak, bu durum hem müziğin ruhunu hem de dinleyici kitlesinin algılarını sorgulatıyor; arka planda kimin gerçek sanatçı, kimin sahte şovmen olduğu belirsiz hale geliyor (bkz: sahte sanat).
şeker çocuğu orospu çocuğu lafı parayla sörf'te cuk oturmuş, masum görünümlü zengin piçlerin trap beat'lerdeki sahte derinliğini ti'ye alan bir punchline; altyapı o kadar yapay ki, dinlerken insanın aklına 'bu kadar filtreyle mi rap ediliyor lan' diye gelip gülüyor. asıl mesele şu ki, bu ikili kavram sokak kültüründen fırlayıp sosyal medyada kapitalist oyuncağa dönüşüyor, gençleri kandırıp tüketim manyağı yapıyor. (bkz: ikiyüzlülük)