küçüklükten yaşıtın olan birisiyle ya da samimi olduğun bi büyüğünle laf atışmalarıyla büyümüş olman lazım.. doğuştan yetenek değilde küçükken kazanılmış bi yetenek olması lazım.. ki klasik türk gencinin hep yaptığı birşeydir bu laf atışmaları.. annesi babası olsun kardeşi olsun kuzeni olsun falan filan...

onun dışında büyük bi kelime dağarcığın olmalı.. bol bol kitap okumalı.. sürekli kendi kafanın içinde kafiyeli dörtlükler yazmaya çalışılmalı.. anlamlı ya da anlamsız sadece kafiye için.. zamanla kafiyeli ve anlamlı şeyler çıkar zaten..

aslında bu konu üzerine yazmıştım bi yerlere ama nereye yazdım hatırlamıyorum...