sagonun en afilli olduğu dönemlerdi.. herkes sagocu oluvermişti o dönem. ben ne kadar her ikisini dinlesemde sagoya bi tık yakındım tabi. disstortion geldiğinde romantizmadan filan haberim yoktu. zaten takip edecek bi yolumda yoktu. disstortion ep yi dinleye dinleye götüm geçiyodu.

sonra 2008de kits çıktığında bi arkadaşımdan sagonun ve cezanın tüm diskografini edinmiştim. bilmediğim onlarca parçayı dinliyodum öyle. açıkçası sago dinlemekten cezaya pek vakit de gelmiyordu. ama demir baş parçalarını dinlerdim cezanın yine. sonra 2010 filan işte. sagopada gerileme dönemi oldu. aslında gerileme olmadı ama işte klasik sago. çok değişkenli denklem gibi adam. değişti yine. bende cezaya ağırlık verdim biraz. yıllarca bu adama haksızlık ettiğimi anladım. her ne kadar nefret kusmasam fanboyculuk yapmasam da dinlemeyerek bile cezaya büyük bi haksızlık yapmışız. şimdilerde özellikle suspus çıktığından beri ceza dinlemeden bigünümün geçtiğini söylemek zor. hergün istemsizce bi şarkısını mırıldanarak onu açma isteği duyuyorum. sonra başka bi şarkısını da açıp cila yapıyorum filan. öyle gidiyor yani.