yazarların hayatlarındaki dönüm noktaları

#57875 - bu entryi ortalama 104 saniyede okuyabilirsiniz.
  1. Epeydir girmiyodum bugün girdim bu başlık hoşuma gitti dedim yazayım bi şeyler.

    Gençler belki klişe belki sıradan belki büyük şeyler yaşayanlar için ufak görüncek ama bana göre her gün dönüm noktasıdır, nefes almak sıradan bi lise biyolojisi almış herkesin bileceği gibi kesinlikle fazlasıyla mucize dolu bir şeydir.
    Benim hayatım da öyle dertsiz tasasız geçmedi, çocukken durumumuz ortalamaya yakındı sonra değişti çok şükür bugünümüze, sevdiğim kadınlar hemen vazgeçti değersiz hissettim ölmek istedim ama kalıp mücadele edeceğim dedim ve geçen geçmişimdeki kadınlardan birinin ben resti çekip onu hayatımdan çıkardıktan sonraki ay intihar ettiğini duydum. Başlarda çok isterdim ölmesini falan sonra bunu öğrenince çok ağır geldi bu yük bana. Çok şükür ki ölmemiş, aradım ve kendimce iyi hissettircek şeyler söyledim orda kapattım konuyu. Şunu fark ettim inandığım, olmasını istediğim bir şey vardı bi zamanlar ve benden habersiz olmuştu işte. O yüzden nefes almak yürümek devam etmek ayakta kalmak önemli.

    Uzun uzun yazabilirim daha ben artık gençliği hatta tüm insanları sırf kötü hissettiren şarkılardan, şiirlerde, filmlerden, kitaplardan çok sıkıldım. Tabi ki Pollyannacılık oynamayalım ama aldığımız o nefesin hakkını verelim, boşuna burada değiliz.

    Keysinin bi tweeti vardı nefes alan bi şeysiniz bi kaç hikayede kahramansınız kendinize iyi davranın gibi, öyle gibi :D

    Herkes hak ettiğini alcak buna inanıyorum, neyi hak ettiğimize dikkat edelim yeter.

    Edit: Beyler toplanın çok boktan günler geçiyorum şu yazdıklarım elimde patladı ya da ben hayatımda uygulayamıyorum artık ama sinirden birini sikicem başımı belaya sokcam az kaldı sabrım bitti güçsüz hissediyorum amına koyim bana biri akıl versin bi şey yapsın ya sikicem yeminle sikicem

    hbkuci

    29/3/2016 15:10 ~
        heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0