playboi carti'nin debut albümü. bence hidden gem. hem asap rocky sakinliğinde takılıyor hem de dans ettiriyor albüm boyunca. soundcloud kokuyor. bazı soundlar bi tık demode gelecek olsa da tekrarlamaları, mumble delivery'leri ve genel olarak trap'i seven kaçırmasın bunu. yine de kendi adını taşıyan bir sonraki albümü çok daha iyi her açıdan.

ilk albümün etkisi tabi feat yoğunluğu var, yorabiliyor. die lit'teki kadar iyi isimler de yok. mesela bu slug christ denen herif senelerdir ısrarla parçaları katlediyo. bi de genelde iyi parçalara girdiği için insan skipleyemiyor. neyse carti zaten dışarı feat adamı bence. son bir iki senede çok hit verdi bu şekilde. albümden favorim klasik olcak ama dont tell nobody'nin introsu da birkaç kez açmaya değer: