Eskiden şarkıların giriş-çıkışlarına tag şeklinde bırakılmak suretiyle kullanılan mahlaslar gerçek bir imza idi. Şu an her 16 barda 2-3 kere kendi mahlasını söyleyen rapçiler var. Aklıma ilk gelen isim lvbel c5 , itiraf etmeliyim ki bir yerden sonra mahlas ile birlikte kullanıldığı bar zihninizde tekrar ediyor ve akılda kalmak için gayet etkili bir yöntem. Ben her ne kadar lirikalite ve okuyuş biçimine daha çok değer veriyor olsam da artık büyük bir çoğunluk duyduklarında anlam aramak yerine , kendince bir anlam yüklüyor. Yani anlamsız olması , yersiz olması birşey kaybettirmiyor. Mis gibi rapçilik oh ne güzel...


Edit : Sagopa ve ceza gibi üstadlar mahlaslarını kullandıkları satıra yedirirlerdi...
Örnek; "Dinlerken sago yine yapmış diyeceksin" , "allah rap'in cezasını verdi".
Edit for @2