bazen inandığın ilkelerden ve onları temsil eden duruşundan feragat etme vakti gelir. işte o vakitler bu yazının klavyeye döküldüğün anlar idi. hepimiz şikayet ediyoruz mırın kırın ediyoruz. kültür falan deyip konuşuyoruz ama aslında içten içte memnunuz. muhalefetin hep muhalif kalmak istemesi gibi yavşağız. bizim istediğimiz gibi olsa öğle konserlerinde oksijenin terlik istirahati aldığı mekanlarda daşşak kokusundan geçilmeyecekti. şimdi ise ana sahneyi yer edinen, pahalı ve sağlam mekanlarda, orada burada hiç denk gelemeyeceğimiz hatunlarla aynı ortamda bulunuyoruz. martavalı geçelim, herkes ekmeğinin peşinde.