türkçe rapin haysiyeti için yaşayan yeraltı askerlerinin düzenli aralıklarla toplanıp birbirlerine basic kapşonlu hediye ederek underground yeminlerini yaşatmaya çalıştıkları, taşşak kokan müessese.

bir müzik türünün devamlılığını sağlayan en önemli unsurlardan biri "hit" parça yapmak, listeleri işgal etmektir. öyle ki, çoğu müzik türünün basitleştirilmiş endüstriyel janrları bulunur.

sagopa kajmer tepki'ye "Senin Sago'ya hiphop değil demen için önce; en az 25 hitin olmalı" derken kastettiği şey şuydu:

"ben bu işi yaşatan adamım kardeşim."

dijitalleşmeyle bambaşka bir noktaya gelen müzik endüstrisinde ayakta kalmak maalesef kaliteli(!) işler yapmaktan geçmiyor ki bu tip işleri -henüz yayınlanmadığı halde- sırf beklentisi gerçekleşmediği için çöp ilan etmek bambaşka bir akıl tutulması. bu türdeki şarkıların tümünü avam bir kibirle reddedip, müzikal olarak değerlendirmemek, her "manita şarkısını" otomatikman "kötü" olarak yaftalamak ancak d vitamini eksikliğiyle açıklanabilir.

hit şarkılar da iyi olabilir ayberk.

öte yandan listelerde sürekli yer bulan sanatçılar üretim yaparken onlarca insanla çalışan, ticari sorumlulukları bulunan kişiler. bu sanatçıların sırf ayberk "gerçek rap" istedi diye 95 bpm bi beat üstüne kimsenin sikinde olmayan -sizin deyiminizle- "lirikalite" öttürmeleri bu noktada çok zor.

amın koyim herkesin plajda kollarını bağlayıp kafa sallamasını mı bekliyorsunuz?

kuşkusuz, türkçe rap piyasası "manita şarkılarına" çok şey borçlu. bu tür işler sayesinde bu müziğe ilgisi olmayan, rap denince "küfürlü mü" diye soran orospu çocukları, çakal küçük esnaf, amk taksicileri vb. bir çok yurdum insanının kulağı bu ritimlere alıştı ve bu popülerlik neticesinde bir çok genç dimağ rap müziğin çeşitli dallarına ilgi duymaya başladı.

eğer gerçekten rap müziğin 2000lerdeki hard-rock akımı gibi orta vadeli bir trend olarak kalmasından yanaysanız eyvallah ki bu trend dahi yine "manita şarkılarıyla" ortaya çıktı. çilekeş, kurban gibi gruplar ilk etapta çıkış parçalarını "manita şarkıları" olarak belirlemesine rağmen yakaladıkları ünden sonra "gerçek müzik" yapacağız kompleksi yüzünden göte geldiler. halbuki o dönem bir çok rock festivali yapıldı, onlarca adı sanı bilinmeyen farklı türlerde işler yapmaya çalışan gruplar mevcuttu.

şimdi dorock'ta uzi çıkıyor asdjlfahldsf.

yani baba, kafa sallatan adam değil, göt sallatan adamlar tutuluyor. o götler sallanacak ki para akacak, para akacak ki, yetenekli insanların iştahı kabaracak ve hep şikayet edilen o tekdüzelik silinip, her türden janrı barındıran kaliteli bir piyasa olacak elimizde.


bana makosenlerimi giydirdiniz.