yetersiz

  1. lise yıllarımın başlarında, ruhumu ve bedenimi istanbul'un, yalova'nın ara sokaklarında kirletmeye başladığım zamanlarda, hayatımı mahvederken arka fonda bu şarkı çalıyordu. sözlerinde kendimi bulduğum nadir parçalardan. o dönem yaşadığım bağımlılıklar, sağlık problemlerim, insanlardan gördüğüm kahpelikler, insanlara karşı tavrım... sansar'ın yazdığı her bar dudaklarımdan dökülmüş sanki, o yüzden ayrı ayrı üzerine yorum yapmayacağım. beta'nın verse ise yıllarca hayatımı adadığım kadına karşı yazmışım gibi. kendimi bu parçada bulmak çok üzücü... çünkü en yakın dostum, kardeşim dediğim insanla beraber keşfetmiştik bu şarkıyı, 11 yıl sonra sırtımdan vuracağını biliyormuşcasına "ne dersin yetersiz" derdim ona hep, maksat dalga. beta'yı kaybettiğimizde ilk bu şarkıyı açtım ve o insan aklıma geldi. ölürse ne yaparım diye düşündüm. çünkü bana yaptığı şey yenilir yutulur cinsten değildi. üzülüyorum, çünkü gerçekten çok kısa bir ömrümüz var ve çocukça dargınlıklar beyhude... neyse son olarak;

    "hatırlamıyorum, gidenlerin adlarını"

    sahibininsesi

    1/5/2022 16:43
        heart_plus : 1 stat_minus_2 : 0