iğrenç bağımlılık sürecini atlatmış biri olarak dinlerken kendimi bulduğum şarkılardan biridir. dinledikçe o günleri hatırlıyor ve ne kadar iradesiz biri olduğumu hatırlıyorum. hayatımın içine sıçtım resmen. "farkı yok dünün yarından, kahve-çizgi-içki-viski" her gün düzelmek için yeminler etsemde, elimdeki titreyen sigarayı yakıyordum. mercedesle olmasada bizde attık taklalar... taklalar... ve her zaman birilerini suçluyoruz rezilliklerimizin nedeni olarak. aslında sorun biziz. "evet senin yüzünden" demek vicdan mastürbasyonundan başka bir şey değildir. neyse ki kurtuldum. şimdi yarım kadeh şarapla bu şarkının atmosferine bırakıyorum kendimi.