Günümüz batı insanını özetle desen bu çocuğu gösteririm. Dışlanmış, asosyal bir tipmiş hayatı boyunca, tuhaf bir aksanla ingilizce konuşan bir isveçli olarak okulda hiçbir zaman pek popüler olmadığını kendi de söylüyor. her yanından mental problem akıyor. Skype'tan görüntülü konuştuğu kız arkadaşıyla aynı anda burnu kanayınca "bizim telepatik bir bağımız var onunla" moduna girip içinde bulunduğu karavanı mahvediyor, her yerini kesiyor ve kliniğe kaldırılıyor bundan dolayı. Bu süreçte de en büyük hitlerinden birini, miami ultras'ı yazıyor.

ama bir yandan chill, kafasına göre takılıyor, kimseye bir zararı olmuyor. Hatta şu noktada havalı dahi denebilir. Bir tayfası var ve onlarla dünyayı geziyor falan filan. Hiçbir yere ait değil, hiçbir yerde pek mutlu da durmuyor, ama dedim ya en başında da paragrafın: takılıyor yani. İçindeki hiçbir şeyin dolduramadığı boşluğun etrafından dolanıyor, chill chill takılıyor.

Doldurulamayan o boşluk -en azından o boyutta- yok bende ve genel olarak türk insanında, ama yine de kendisiyle empati kurmakta pek güçlük çekmiyorum. Çok da eğleniyorum yaptığı işleri dinlerken. Umarım saçma sapan bir şekilde hayatı yarıda kesilmez, ihtimal dahilinde çünkü.