rap düşük bir sanattır, kalitesizdir evet doğru ama bu fikri savunurken kullandığı argümanlar, yaptığı eleştiriler o kadar rezil ve cahilce ki... ya üç beş kitap okuyan herkes niye kendini entelektüel görüyor anlamıyorum.
rapin müzik olmadığına dair bir görüş belirtecekseniz
1-müziğin ne olup olmadığına dair güçlü bir fikriniz olacak.
2-rap'in içeriğine dair bilginiz olacak.
yani bu arkadaş müziğin ne olup olmadığını bilmiyor. hele papağan örneğinde iyice gümledi. müzik dediğin şey notaların arka arkaya gelerek oluşturdukları ses. evet kuşlar, papağanlar, balinalar şarkı söylüyor. bunu sanattan ayıran kıstas "müzik" olduğunun bilinciyle yapılması. yoksa doğanın bir müziği gayet de olabilir. bu noktada tartışmamız gereken şey sanatın ne olduğu.
bu tartışmaya da videoyu hazırlayan arkadaşın birikimi yeterli gibi görünmüyor. zira neyin sanat olup neyin olmadığı bugün sanat felsefecileri arasında bile muammayken "iyiyi güzeli, insanı anlatsın" gibi sik sok bir şey söylemişti. yahu sanatın böyle bir gayesi, kalıbı olması gerektiğinden nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz? yahu 20. yüzyılın başlarında duchamp diye bir adam serginin ortasına pisuvar koydu, piero manzoni bokunu konserveleyip sanat diye sundu, andy warhol çok garip filmler çekti, en basitinden geçen senelerde duvara bantlanmış muz olay oldu. sanatı neden hala orta çağ kafasıyla klasik sanatla sınırlı tutuyorsunuz? ne kadar tartışmalı olsa da sanat güncel olarak bir ifade ediş yöntemidir ve güzel, iyi, cici, sevimli, hoş olması gerekmez.
size çarpıcı gelecek ama sanat kutsal veya güzel de değildir. insanoğlunun kendini ifade enstrümanlarından birisidir. bu arkadaş eğer sanatın sadece güzel, cici ve hoş olması gerektiğini düşünüyorsa bir sanat tarihi kitabı edinip okusun. yoksa kafası kalıplara sıkışıp kalacak. sanatın saray çevresinden, akademilerden alınıp böyle demokratikleşmesi de insanlık açısından pozitif bir adım. sanat insanlığın ortak mirasıyken bunu bir kesime özel gibi tanımlamak hırsızlık.
müziğin sadece "haz alma" odaklı olmasına da biraz çemkirmiş arkadaş. yani estetik dediğimiz şey yani bu arkadaşa göre sanatın bel kemiği olan şey insanın haz almasını temel alıyor. sanatın ortaya çıkma sebebi de zaten bu haz mevzusu. gerçi eleştirdiği kısım içi boş hazlar. bu iç doluluğunun kriteri nedir bunu da anlamak zor. eğer sanat eserinin bir şey öğretmesi gerektiğini düşünüyorsa bu mantıkla en kaliteli sanat eserleri çocuklara renkleri, sayıları, iyi olmayı öğreten çocuk şarkıları. hem hepsi iyi ve cici de. temiz iş. kaldı ki bir şarkıdan ne gibi bir şey öğrenmeyi ya da nasıl bir doluluk bekliyorsun? evet şarkılar önemli konulara değinebilir, entelektüel göndermeler yapabilir ama yapıları gereği bunları yüzeysel bir şekilde ele alır çünkü müziğin yapısı buna müsait değildir. max stirner'ın biricik ve mülkiyeti'ni bir opera olarak hayal edebiliyor musunuz ya da zizek'in yeni kitabını bir punk şarkısı olarak yayınlayacağını? hayır. müzikteki bu göndermeler ve içerikler bir şey öğretmekten ziyade bir şeye işaret edebilir. haliyle şarkılar, yüzeysel ve basit kalır. ağaçkakan şarkısı dinlerseniz bahsettiği yazarları merak edersiniz, death'in şarkılarını dinlerseniz işaret ettiği felsefi alanları merak edip incelersiniz. dediğim gibi sadece işaret ederler. kaldı ki şarkı sözlerini bir matematiğe uygun yazmak gerekir. zira bir müzikle ve ritmik bir şekilde okunması gerekiyor, bu da söz yazımının zorlaşmasına neden olur.
ha arkadaş daha çok rapçilerin anlamsız sözlerine kafayı takmış gibi. evet bunlar gerçekten de bir şeye işaret etmeyen anlamsız sözler ancak yine de uyandırdığı duygular ve yaptığı çağrışımları yakalayabilmiş. ben fero şarkılarını insanların amaçsızca eğlenmesi için yapıyor, massaka da agresif bir modda şarkılar hazırlıyor bu da dinleyenlerin bu duygularını uyandırıyor. müzik tek bir amaç için yapılmaz. müzisyen kadar amaç vardır. tek bir amaca bakıp yargılamak çok kör bir bakış açısı. eğer bir şarkı uyandırmak istediği duyguları uyandırabiliyorsa başarılıdır. kompleks olup olmaması, sözleri bu noktada anlamsız. wagner de operalarını çok coşkun ve heybetli şekilde yazardı, dinleyeni de amiyane tabirle gaza getirir.
haa rap'in anlamının rhtym and poetry olmasından dolayı vurmuş ama bu ikinci kısmın konusu.
bir de biraz ad hominem'e kayacak ama arkadaşın seçtiği görsel ve ara ara koyduğu müziklerden kendi dinlediği tarzı anladım. muhtemelen the doors, the beatles, rolling stones falan dinliyor. yani blues'a göre daha az kompleks bir gitar müziği. kendi tabiriyle alta dıpıtıs bir bateri-bas yürüyüşü konuluyor, kendini uzun uzun tekrar ediyor, üstüne de 5-6 akorluk bir gitar yürüyüşü araya da gitar solosu. yani blues ve jazz'a göre çok daha az kompleks ve kolay. üstelik şu da var; sanat konusunda en seçkin, en elitist olan theodor adorno, jazz müziği ilk kez duyduğunda kulakları tırmalanamıyormuş gibi hissedip rahatsız olmuş. kendi dinlediği müziğin jazz'a naziren daha kolay olması da "gerçek sanat" eleştirmenlerinin karşısında güçsüz kalacağını anlaması gerek. gerçek kompleks ve içerikli müzik arayan bir arkadaşsa aryalar, operalar, konçertolar dinlemesini tavsiye ederim. kendi evi camdan olan başka evlere taş atmasın hesabı not düşmüş olalım.
müzik konusunda anlamadığı bir diğer kısım da şu; insanlar müziği bir çeşit stres sökücü, anti-depresan olarak kullanıyor. bu noktada da duygularını daha kolay harekete geçirecek basit şarkılara yöneliyorlar. 9 saat mesai yaptığınız, mobbing'e uğradığınız, metrobüse maruz kaldığınız işinizden kafanız davul gibi gelmişsiniz. üstüne progresif, teknik ve kafanızı vermeniz gereken bir şarkı dinlerseniz ne stresiniz azalır ne de müzikten bir bok anlarsınız. ama açın ben fero'yu birlikte heceleyin, şarkının mutluluğu size de bulaşır. sürekli bu tür basit şeyler dinlemek illa beyin tembelliğine yol açar ama insanların çoğunun hayatı bu kadar zorken komplike sanata yönelmelerini beklemek de anlamsız. öte yandan bu elemandan daha fazla kitap okumuş, sinema eleştirmenliği yapan, argümanlarını daha iyi sunan arkadaşlarım var spotify listeleri heijan'la khontkar'la dolu. bu adamı nereye koyacaksın?
gelelim ikinci adıma; rap kısmına. eğer rap müzik hakkında uzun uzun ahkam keseceğin bir video yayınlıyorsan rap hakkında biraz bilgin olmalı. "beat denen bir şey varmış" cümlesindeki "ya ben rapi falan çok bilmiyorum moruk kötü müzik ya" coolluğu burada sökmez. demezler mi adama "lan mal, neden skinde değil ne diye hakkında video çekiyorsun, madem hakkında video çekiyorsun niye raple ilgili bir sik bilmiyorsun?" diye. misal ben mimari hakkında bir sik bilmiyorum ama çıkıp brütalist mimarinin neden bok gibi olduğunu falan yazmıyorum zira ortaya çıkışını, manifestosunu bilmiyorum. brütalist mimariden rahatsızsam da bunu "ya bu ne olm bok gibi binalar" diye belirtiyorum. bir şeyin kendi iç dinamiklerini, yapısını, işleyişini, janralarını biliyormuş gibi ahkam kesmek farklı kişisel fikrini belirtmek çok farklı bir olay.
zaten adam "abi ben kötü rap'e laf söyledim, yoksa ceza sago falan iyi yani" diye r yapmış. bunu söyleyen biri zaten ciddiye alınmaz da hasbelkader bol sözlük'e denk gelir de rap dinleyen herkesin "ananı s2m oç" tayfasından, tehdit eden tiplerden ya da yorumlarda "abü hidra böyle değül abü hidra dinle abü" diye yaranmaya çalışan cahillerden ibaret olmadığını anlar.
rapin müzik olmadığına dair bir görüş belirtecekseniz
1-müziğin ne olup olmadığına dair güçlü bir fikriniz olacak.
2-rap'in içeriğine dair bilginiz olacak.
yani bu arkadaş müziğin ne olup olmadığını bilmiyor. hele papağan örneğinde iyice gümledi. müzik dediğin şey notaların arka arkaya gelerek oluşturdukları ses. evet kuşlar, papağanlar, balinalar şarkı söylüyor. bunu sanattan ayıran kıstas "müzik" olduğunun bilinciyle yapılması. yoksa doğanın bir müziği gayet de olabilir. bu noktada tartışmamız gereken şey sanatın ne olduğu.
bu tartışmaya da videoyu hazırlayan arkadaşın birikimi yeterli gibi görünmüyor. zira neyin sanat olup neyin olmadığı bugün sanat felsefecileri arasında bile muammayken "iyiyi güzeli, insanı anlatsın" gibi sik sok bir şey söylemişti. yahu sanatın böyle bir gayesi, kalıbı olması gerektiğinden nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz? yahu 20. yüzyılın başlarında duchamp diye bir adam serginin ortasına pisuvar koydu, piero manzoni bokunu konserveleyip sanat diye sundu, andy warhol çok garip filmler çekti, en basitinden geçen senelerde duvara bantlanmış muz olay oldu. sanatı neden hala orta çağ kafasıyla klasik sanatla sınırlı tutuyorsunuz? ne kadar tartışmalı olsa da sanat güncel olarak bir ifade ediş yöntemidir ve güzel, iyi, cici, sevimli, hoş olması gerekmez.
size çarpıcı gelecek ama sanat kutsal veya güzel de değildir. insanoğlunun kendini ifade enstrümanlarından birisidir. bu arkadaş eğer sanatın sadece güzel, cici ve hoş olması gerektiğini düşünüyorsa bir sanat tarihi kitabı edinip okusun. yoksa kafası kalıplara sıkışıp kalacak. sanatın saray çevresinden, akademilerden alınıp böyle demokratikleşmesi de insanlık açısından pozitif bir adım. sanat insanlığın ortak mirasıyken bunu bir kesime özel gibi tanımlamak hırsızlık.
müziğin sadece "haz alma" odaklı olmasına da biraz çemkirmiş arkadaş. yani estetik dediğimiz şey yani bu arkadaşa göre sanatın bel kemiği olan şey insanın haz almasını temel alıyor. sanatın ortaya çıkma sebebi de zaten bu haz mevzusu. gerçi eleştirdiği kısım içi boş hazlar. bu iç doluluğunun kriteri nedir bunu da anlamak zor. eğer sanat eserinin bir şey öğretmesi gerektiğini düşünüyorsa bu mantıkla en kaliteli sanat eserleri çocuklara renkleri, sayıları, iyi olmayı öğreten çocuk şarkıları. hem hepsi iyi ve cici de. temiz iş. kaldı ki bir şarkıdan ne gibi bir şey öğrenmeyi ya da nasıl bir doluluk bekliyorsun? evet şarkılar önemli konulara değinebilir, entelektüel göndermeler yapabilir ama yapıları gereği bunları yüzeysel bir şekilde ele alır çünkü müziğin yapısı buna müsait değildir. max stirner'ın biricik ve mülkiyeti'ni bir opera olarak hayal edebiliyor musunuz ya da zizek'in yeni kitabını bir punk şarkısı olarak yayınlayacağını? hayır. müzikteki bu göndermeler ve içerikler bir şey öğretmekten ziyade bir şeye işaret edebilir. haliyle şarkılar, yüzeysel ve basit kalır. ağaçkakan şarkısı dinlerseniz bahsettiği yazarları merak edersiniz, death'in şarkılarını dinlerseniz işaret ettiği felsefi alanları merak edip incelersiniz. dediğim gibi sadece işaret ederler. kaldı ki şarkı sözlerini bir matematiğe uygun yazmak gerekir. zira bir müzikle ve ritmik bir şekilde okunması gerekiyor, bu da söz yazımının zorlaşmasına neden olur.
ha arkadaş daha çok rapçilerin anlamsız sözlerine kafayı takmış gibi. evet bunlar gerçekten de bir şeye işaret etmeyen anlamsız sözler ancak yine de uyandırdığı duygular ve yaptığı çağrışımları yakalayabilmiş. ben fero şarkılarını insanların amaçsızca eğlenmesi için yapıyor, massaka da agresif bir modda şarkılar hazırlıyor bu da dinleyenlerin bu duygularını uyandırıyor. müzik tek bir amaç için yapılmaz. müzisyen kadar amaç vardır. tek bir amaca bakıp yargılamak çok kör bir bakış açısı. eğer bir şarkı uyandırmak istediği duyguları uyandırabiliyorsa başarılıdır. kompleks olup olmaması, sözleri bu noktada anlamsız. wagner de operalarını çok coşkun ve heybetli şekilde yazardı, dinleyeni de amiyane tabirle gaza getirir.
haa rap'in anlamının rhtym and poetry olmasından dolayı vurmuş ama bu ikinci kısmın konusu.
bir de biraz ad hominem'e kayacak ama arkadaşın seçtiği görsel ve ara ara koyduğu müziklerden kendi dinlediği tarzı anladım. muhtemelen the doors, the beatles, rolling stones falan dinliyor. yani blues'a göre daha az kompleks bir gitar müziği. kendi tabiriyle alta dıpıtıs bir bateri-bas yürüyüşü konuluyor, kendini uzun uzun tekrar ediyor, üstüne de 5-6 akorluk bir gitar yürüyüşü araya da gitar solosu. yani blues ve jazz'a göre çok daha az kompleks ve kolay. üstelik şu da var; sanat konusunda en seçkin, en elitist olan theodor adorno, jazz müziği ilk kez duyduğunda kulakları tırmalanamıyormuş gibi hissedip rahatsız olmuş. kendi dinlediği müziğin jazz'a naziren daha kolay olması da "gerçek sanat" eleştirmenlerinin karşısında güçsüz kalacağını anlaması gerek. gerçek kompleks ve içerikli müzik arayan bir arkadaşsa aryalar, operalar, konçertolar dinlemesini tavsiye ederim. kendi evi camdan olan başka evlere taş atmasın hesabı not düşmüş olalım.
müzik konusunda anlamadığı bir diğer kısım da şu; insanlar müziği bir çeşit stres sökücü, anti-depresan olarak kullanıyor. bu noktada da duygularını daha kolay harekete geçirecek basit şarkılara yöneliyorlar. 9 saat mesai yaptığınız, mobbing'e uğradığınız, metrobüse maruz kaldığınız işinizden kafanız davul gibi gelmişsiniz. üstüne progresif, teknik ve kafanızı vermeniz gereken bir şarkı dinlerseniz ne stresiniz azalır ne de müzikten bir bok anlarsınız. ama açın ben fero'yu birlikte heceleyin, şarkının mutluluğu size de bulaşır. sürekli bu tür basit şeyler dinlemek illa beyin tembelliğine yol açar ama insanların çoğunun hayatı bu kadar zorken komplike sanata yönelmelerini beklemek de anlamsız. öte yandan bu elemandan daha fazla kitap okumuş, sinema eleştirmenliği yapan, argümanlarını daha iyi sunan arkadaşlarım var spotify listeleri heijan'la khontkar'la dolu. bu adamı nereye koyacaksın?
gelelim ikinci adıma; rap kısmına. eğer rap müzik hakkında uzun uzun ahkam keseceğin bir video yayınlıyorsan rap hakkında biraz bilgin olmalı. "beat denen bir şey varmış" cümlesindeki "ya ben rapi falan çok bilmiyorum moruk kötü müzik ya" coolluğu burada sökmez. demezler mi adama "lan mal, neden skinde değil ne diye hakkında video çekiyorsun, madem hakkında video çekiyorsun niye raple ilgili bir sik bilmiyorsun?" diye. misal ben mimari hakkında bir sik bilmiyorum ama çıkıp brütalist mimarinin neden bok gibi olduğunu falan yazmıyorum zira ortaya çıkışını, manifestosunu bilmiyorum. brütalist mimariden rahatsızsam da bunu "ya bu ne olm bok gibi binalar" diye belirtiyorum. bir şeyin kendi iç dinamiklerini, yapısını, işleyişini, janralarını biliyormuş gibi ahkam kesmek farklı kişisel fikrini belirtmek çok farklı bir olay.
zaten adam "abi ben kötü rap'e laf söyledim, yoksa ceza sago falan iyi yani" diye r yapmış. bunu söyleyen biri zaten ciddiye alınmaz da hasbelkader bol sözlük'e denk gelir de rap dinleyen herkesin "ananı s2m oç" tayfasından, tehdit eden tiplerden ya da yorumlarda "abü hidra böyle değül abü hidra dinle abü" diye yaranmaya çalışan cahillerden ibaret olmadığını anlar.
