pkk'ya atılacaksa mermi atılır, roket atılır. diss atılmaz. pkk'ya diss atmak anlamlı ya da faydalı bir şey değil. terör örgütüyle mücadeleyi devletin güvenlik güçleri sürdürür, sanatın muhatabı fikirler olabilir.

ritmik küfürlerle düşman örselenmez. sanatın işlevi bu değil. müzik yapıyorsun, muhteşem bir özgürlük alanın var ama kahvedeki adamın söyleminden bir tık fazlasını söyleyemiyorsan elindekini kullanmayı bilmiyorsun demektir. mücadele yolu olarak sanatı seçtiysen manevra alanın küfretmekten çok daha geniştir. problemi yaratan olguları işaret eder, bitmeyen terörün kimlere yaradığını ve kimlerin bu ''savaşın'' bitmesini istemediğini işaret edersin. yeterince birikimin olmadığını düşünüyorsan daha şanışerimsi bir yaklaşımla yazar, birbirini körükleyen kabilecilik tarzı garip ırkçı yaklaşımları eleştirir ve kardeşlik mesajı verirsin. herkes sosyolog ya da siyaset bilimci ya da emekli yarbay olmak zorunda değil *

bu işleri indigo iyi yapıyordu. ''unpopular opinion'' reyiz. tüm görüşlerine katılmasam da konuları ele alış biçimi ve yüzeysel tartışmaları pas geçip esas konuşulması gereken şeylere değinmesini beğenirdim, vardığı sonuçlar her zaman aklıma yatmasa da. indigo popülizme ters hareket ettiği dönemde pasifist olduğu için terörist damgası bile yemişti, pasifist terörist nasıl oluyorsa. gerçi pasifist birinin baykan barlas'ı dövdürmekle tehdit etmesi de akıl alır bir iş değildi ya neyse.