pek beğenmediğim anıl piyancı'nın kendini aştığı şarkıdır. özellikle ikinci verse'ü beğendim. beat'te, gitar solosu da güzel olmuş. fakat aynı flowlar, aynı vurgulamalı kafiyeler, aynı tonlamalar sıktı artık. kendini tekrar ediyor bu konuda. bunu aşmalı.

ayrıca önemli olan şu ki, anıl piyancı çıtayı daha da yukarı çekmeli, eskisi gibi kalitesiz işler yapmamalı. gerekirse 1-2 ayda 1 şarkı yayınlasın fakat o şarkı da böyle umut verici olsun. sadece anıl piyancı değil herkes için böyle olmalı, üretmek için üretmenin kimseye bir yararı yok. (bkz: rapozof)