bir gün arkadaşlarıyla yurttan kaçan reb bu mu beyler ve 2 arkadaşı, beraber beylikdüzü sokaklarında tag atmaya çıkar. fazlaca boyası olan bir arkadaş uygun bulduğu bir duvara ''joint içen siyahi bir adam'' figürü çizer. (hafiften cashflow'a benziyordu). hatta yetmezmiş gibi duvarın yukarısına uzanmak için yandaki avm'nin arka kapısından (beylikdüzü pek çok mini avm ile doludur) zabıta bariyeri araklanır. huzur ve güvenliğmizin yegane koruyucuları gece kartalları isimli devriyeler bizi görür ve karakola götürürler, bu gecelik eğlenceleri bizizdir.

karakolda önden verlien tonla nasihatın ardından bize tutanak tutacaklarını söylerler, orda bizden beklenen pişman olduğumuzu belirtip biraz yakarmamız ancak, graffitiyi yapan eleman pişkin pişkin sırıtıp üstüne zihnimiz özgür agaa minvalinde cevaplar verince (tam da freeezhel zamanları) polisler ciddi ciddi tutanak tutmaya yeltenir ancak, bir yanda polisler kendi aralarında 'bunlara hangi suçtan tutanak tutucaz amirim ?' diye sorup kabahatler kanunundan maddelere bakarken diğer yanda başka bir polis bizim graffitiyi yapan elemana 'bizim amcaoğlunun dükkanı var, ordaki duvarı kaça yaparsın ?' diye soruyordu.

o anda artık reb bu mu beyler olaya müdahele etmesi gerektiğini anlar ve takınabildiğim en bürokratik tavrımla polislerle konuşurum, o kadar mun konferansının karı kız düşürmek dışında bir faydası olacaktı sonunda...

lakin polisler pek ikna olacak gibi değil, kimliklerimizi aldılar, işte tam o sırada bu bürokratik mücadelenin seyrini bizim lehimize çeviren o olay gerçekleşir:

graffitiyi yapan çocuk ve benım dışımda aramzıdaki 3. kişi kimliğini unutmuştur ve onun yerine 'gazi yakını kartını 'verir...

evet, bizim arkadaşın rahmetli babası kıbrıs gazisidir ve bunu öğrenen polisler amiyane tabirle bir 'wow' çekerler. en sonunda ufak bir kapanış nasihatiyle olay kapanır ve bizi salarlar.