yener çevik in benim için şimdiden efsane olmuş, sade ve acı bir şarkısı.

ne güzel anlatmış adam, " bir tek bayramlarda sevinen çocuk " diye.

annesi ve babasının tartışmasının şiddete dökülmemesi için dua eden çocuk.
üç beş arkadaşıyla trene kaçak atlayıp denize giden çocuk.
" yoktan anlamıyor musun ? " lafını epey duymuş ve yokluğa alışmış çocuk.
televizyonlardaki hayatı bir senaryodan ibaret sanan, o magazinel isimlerin onun hakkını yediğini bilmeyen çocuk.

çocuk işte.

bu şarkıda gerçekten bir çocuk havası var, güzel bir spor araba görünce gidip kaç bastığına bakarsın ya, öyle bir şarkı bu. hiç sahip olamayacağın şeylere bir yerden ortak olup, eve döndüğünde karşılaşacağın yokluğun da farkında olursun ya, öyle bir şarkı.

yalan da olsa sen gel gül biraz. bunu anca yener derdi zaten.

onbeşine gelince sigaraya başlayan çocuk, ilk aşık olduğu kıza ne diyeceğini aynada tekrar tekrar eden çocuk, it gibi çalışıp, evde kola görünce sevinen ve zengin hisseden çocuk.

çocukluklarımız cidden yanık, cidden ağıryaralı.

çok derinden etkiledi bu şarkı beni. yeneri görme şansım olursa ilk işim teşekkür etmek olacak anlasa da anlamasa da, iyi ki yapmış bu şarkıyı.

yeneri yener yapan da bu halimizi çok iyi bilişidir.