Baykan mevzusundan dolayı benden asla silinemeyecek bir eksi yemiştir, kendisine olan hayranlığım azalmıştır ancak yeni bir şarkı çıkardığında dinlemeyecek de değildim tabii ki.

Yazarların aksine genel anlamda beğendim ben. Özellikle konsept olarak ele aldığı durum, zaman zaman aklıma gelirdi. son dönemlerimde ise iyice kafama taktığım bir konu; inanın bana, gerçekten parçada bahsedildiği seviyedeki basit insanlarla iletişim halindeyseniz hayattan soğuyorsunuz. Konuşmayı bilmeyen, noktası küfür olan, her an kavge etmeye hazır olan, bir parça olsun düşünme becerisi edinememiş, empati diye bir şeyin varlığından haberdar olmayan kişilerle yaşamak imkansız. İşin en kötüsü de indigo'nun ikinci verse sonunda bahsettiği gibi onları düşündükçe ve onlarla aynı sosyal çevrede bulundukça onlara dönüşüyorsunuz. Hepsi tecrübeyle sabittir. Onlardan uzaklaşmama ramak kaldı, özgürlüğe kavuşacağım.

Nakaratı ilk dinlediğimde kulağımı tırmalamıştı ancak üst üste dinleyince hoşuma gitmeye başladı. Sanırım indigo'nun hızlı işlerine çok alışık değiliz, o yüzden de sıcak yaklaşamıyoruz. belirtildiği gibi verse'lerde farklı bir akışa yönelmiş, belki beatle uyumunu iyi yakalayamamıştır.

intro'da ve outro'da konuşmayan bir indigo'ya ben hazır değilim*. Her şeye rağmen indigo'nun sesini duymak güzel.