Gerçekten ilk entriye ne kadar sevindiysem ikinci yazdığın entride de o kadar hayal kırıklığına uğradım. Öncelikle takliti bağnazlık olarak değerlendirmiyorum. İkinci olarak sözleri inceleyelim demişsin kelimeleri örnek vermişsin. Hocam allah aşkına sence bi iki kelime aynı olduğu için böyle bi laf söylüyo olabilir miyim? Bu sığlıkta hangi seviye allah aşkına?

Neyse ki sonradan “bu şekilde derin düşünürsek herkes birbirine benzer” demişsin ama bu bence derinlik değil bildiğin sığlık. Kullanılan kelimeler aynı diye birini birine benzetmek baya ciddi bir yüzeysel eleştiri. Uslubunuz benzer ki bunu fark edip söyledim ve siz de “evet, sevdiğim, incelediğim bir şair” dediniz. Ben dışarıdan okuyucu olarak bunu fark edebiliyorum, siz istediğiniz kadar yok diyebilirsiniz, okuyucu veya dinleyici -ne derseniiz artık- gözünde bunun fark edilmesi yeterli.

Vuruculuk da ilk entride dediğim gibi, sizin hayatınızda ve düşünce dünyanızda bir şeylere tekabül ediyor olabilir, olabilir değil muhakkak ediyor ama sunduğunuz kişilerde her hangi bir şeye tekabül etmiyor. Hissiyatı harekete geçirecek deyişler göremiyorum bu çalışmada. Varsa sözlükten şu çalışmada hissiyatını harekete geçiren buyursun, hangi sözün kendi dünyasında nereye denk düştüğünü söylesin. Ben birkaç kişi çıkarsa ne mutlu diyeceğim.