30 yıllık bir hikaye neredeyse iki cümle yazıp bırakmaya içim elvermedi. iyi ve kötü bulduğum yerleri naçizane yazacağım. Albüm gerçekten fena değil de beklentim çok yüksekti. Kötü denemez de eklentinin baya altında. Beklentinin çok yüksek olması da adamlara haksızlık değil, east coast adına 1 rapçi ve 1 dj söyle deseniz ilk akla gelecek 2 adam albüm yapacak derseniz, yıllardır albüm yapacağından da bahsedilen bu 2 adam sonunda albümü çıkarttı derseniz (ki bu iki adamın da uyum ve harmonisi ortada) E beklenti de biraz karşılansın ne diyeyim. Süperstar dediğin adam beklentiyi üst üste üste karşılayan adamdır. Şimdi ne alaka demeyin ama succession’dan küçük bir spoiler ile durumu açıklayayım. (kalin: succession spoiler) Yani nas’ın son dönem kariyeri de kendall roy’un loser olmayan hali gibi oldu. Hiç beklentin yokken çocuğu koyuyor beklenti yüksekken bu neydi şimdi oluyorsun. (kalin: spoiler bitti) Bu albümde de sonuç nas standartlarına göre hayal kırıklığı. Bu yıl çıkan clipse, freddie gibbs albümlerinin ardına koyarım. Hatta nas ve mass appeal şirketinin ön ayak olduğu "legend has it" serisi kapsamında çıkan mobb deep ve da la soul albümlerini de daha çok beğendim. Umarım albüm bende iyi yaşlanır ki olmayacak iş değil. Mesela kings disease 1 güzel albüm bence net. İlk çıktığında da böyle beğenmemiştim sonra ısındım. grammy hala hakkı değildi ama albüm 2020 sonrası nas rönesansını başlatan ve istikrarlı bir albüm. the cure parçası da son 5 yılda çıkan en güzel parçalardan biri bence. tam tersi Lost tapes 2 çıktığında da çok beğenmiştim, şu an ise çok dönmüyorum.
bu albüm gerçekten fena değil ama 3 şeyden sağlam bıktım ve direkt bu 3 şeyi reddediyorum.
1. Nas bu yaşında hala iyi rap yapıyor yorumunu yapmayı. Çünkü bir kere yaparsın bu yorumu veya iki kere. Benzer şeyi tekrar tekrar yaparsan aynı krediyi sana nasıl vereyim. Her çıkardığın işe otomatik olarak bunu mu diyeceğim yani. Nas tayfa da iyi sömürdü bu argümanı reddediyorum kardeşim. Malice de aynı yaşta, rape 146 yıl ara verdikten döndü yapıştırdı abi bu kadar. Kimse de yaş maş demiyor. Yaş muhabbeti tamamen ortaya çok da mükemmel işler çıkmadığının farkında olanların avuntusu.
2. Sadece isimlere ve tarzlara bakıp ona göre yorum yapmayı. Dj premier ve nas bir araya geldi diye ortaya tarihin en iyi işi çıkmıyor. Bunu beğenmezsen boom bap düşmanı olmuyorsun. Başkaca şeyler duymak istemek tatminsizlik veya deneysel lümpenlik değil ve otomatik olarak üye olduğun old school boombap klanının sana zorladığı yorumları yapmak zorunda değilsin. Nas bot falan basıyor heralde amk insanlar şarkıların altına hep aynı yorumu yapıyor hep. İşte "nas dj premier efsane ikili". İşte "boom bap geri döndü". "This is for the real hip hop heads" falan. Her çıkan boom bap işinin iyi olması zorunluluğu nereden geldi onu da bilmiyorum. Nas’ın yaşı ile ilgili yorumlar zaten hiç bitmiyor ondan az önce bahsetmiştim.
3. reddettiğim şey de Nas iyi preemo kötü yorumunu yapmak. Zira tüm albümü beraber yaptılar ve laboratuvara girip bu işi ilmek ilmek birlikte işlediler. joe budden Röpörtajlarını da izledim ortaya çıkarmak istedikleri iş bu. Hep birbirlerine tavsiye vererek, birbirlerini düzelterek bu işi ortaya çıkardılar. Ben de beatlerin yarısını beğenmedim ama ikisinin de İstediği müzik bu kardeşim. Nas iyi dj premier kötü diyerek kolaya kaçamam.
Albüm bazı yerlerde çok ivmeli vayy iyiymiş dedirtiyor sonra yine yavaşlıyor, ilk giriş çok önemlidir ve ilk parça vasat. Verseler fena değil ama şarkı içe çekmiyor. İlk şarkıdan böyle olunca mod düşüyor. Sonra "git ready" biraz daha iyi gibi ama yine vurucu değil ama son zamanlarda duyduğum en güzel scratchler bu parçada. Nakarat sağlam bir araya getirilmiş. ny state of mind part 3’e geldiğimde işte sağlam modum düştü. Ya albüm işte en başta da dedim ya beklentiyi çok yükseltiyor diye. Tracklist’e bakıyorsun "nysom part 3" var "3rd childhood" var ve tek feature "az" falan aha illmatic nas geldi diyosun ama boşuna diyosun. nysom part 3 diğer ilk ikisinin çok arkasında çok. Son kısımdaki loop bile kurtaramadı öyle diyeyim. Böyle tekinsiz, gerilimli bir sound oluşturulmuş ama gitmemiş şarkıya. Bazen de hakkaten çok yorum kasmaya gerek yoktur güzel veya kötü bir şarkıyı tespit ederken. Sopranos’ta hesh diye bir karakter vardı zencilerle italyanların kesiştiği bir bölümde müzik meselesini temiz açıklamış aslında. “A hit is a hit” yani hit hittir hocam. Şarkı kendini belli eder. sonra gelen "welcome to the underground" beati ile verselerin alakası zayıf. Nas genelde albümde hiphopa olan sevgisini işliyor tema olarak. Çokça pozitif tema ve vibe hissettiriyor, bu parçaya da o eksende bakarsan böyle hareketli bir beat kabul edilebilir. ilk 4 parça benim nezdimde zayıf olduğu için albüm benim için "madman" parçası ile başlıyor. Sağlam parça. Klasik alışkın olduğumuz preemo soundu ve hızlı bir nas güzel sonuç çıkarmış. "Pause tapes" de fena değil. "Writers" da çok saygı duyulası bir iş. Tüm grafiti sevdalıları dinlesin. "Sons" zaten daughters’ın devamı gibi. Biraz beğendim biraz klişe. Beğendiğim 2 şarkıya daha değineyim parça parça incleme istemiyordum yine ona yakın bir şey oldu. Ama "nas esco nasir" parçası ve "junkie" parçası iyiler. Gerisi yine ehh işte. "Az" ile olan düete değinmek bile istemiyorum. hiç beğenmedim.
Genel olarak ilham gelmeden ortaya çıkarılmış, belli işe yarayan formülleri tekrara düşerken monotonlaşmış bir iş gibi hissettirdi. Nysom güzel gidiyor hadi 3ü yapalım, 2nd childhood güzeldi hadi şimdi aynı nakarat ile serinin devamı, daughters klasik bir işti hadi şimdi aynısının erkek çocuk versiyonu olsun. Az ile tek feature yapıp old school takılayım. Hep böyle bir geçmişin ekmeğini yeme çalışmaları ancak tam 12’den vuramama hali albüm boyunca beni kaplayan ana duygu oldu. Bu hissiyatlar da şarkıları münferit olarak değerlendirmemi zorlaştırdı. Güzel işler de var ama sanat ile bilim bambaşka olay, aynı formül hep çalışmıyor. Hitboy ile ilk işler çok iyi olsalar da sonlara doğru onlar da mantara bağladı bana göre. hem magic 2 hem de magic 3 umursamadığım albümler.
Genel olarak beatler bana step in the arena veya daily operation zamanı gang starr’ın skipleidiğim beatlerini hatırlatıyor. O dönemde yine güzel sayabileceğin şimdi ise benzerini 500 defa dinlediğim sıradan işler gibi. Catchy veya seni bam telinden yakalayacak looplar nadir ancak scratchler üst düzey. Burada birlikte tüm albümde birlikte çalışmalarının ekmeğini en azından bu konuda iyi yemişler gibi zira lyric-scracth işbirliği tatlıydı. Ayrıca hakkaten adamlara çok yüklenmek de istemiyorum neredeyse 60 yaşında adam preemo. Yaratıcılık hakkaten bu kadar beklememek lazım belki de.
6/10
bu albüm gerçekten fena değil ama 3 şeyden sağlam bıktım ve direkt bu 3 şeyi reddediyorum.
1. Nas bu yaşında hala iyi rap yapıyor yorumunu yapmayı. Çünkü bir kere yaparsın bu yorumu veya iki kere. Benzer şeyi tekrar tekrar yaparsan aynı krediyi sana nasıl vereyim. Her çıkardığın işe otomatik olarak bunu mu diyeceğim yani. Nas tayfa da iyi sömürdü bu argümanı reddediyorum kardeşim. Malice de aynı yaşta, rape 146 yıl ara verdikten döndü yapıştırdı abi bu kadar. Kimse de yaş maş demiyor. Yaş muhabbeti tamamen ortaya çok da mükemmel işler çıkmadığının farkında olanların avuntusu.
2. Sadece isimlere ve tarzlara bakıp ona göre yorum yapmayı. Dj premier ve nas bir araya geldi diye ortaya tarihin en iyi işi çıkmıyor. Bunu beğenmezsen boom bap düşmanı olmuyorsun. Başkaca şeyler duymak istemek tatminsizlik veya deneysel lümpenlik değil ve otomatik olarak üye olduğun old school boombap klanının sana zorladığı yorumları yapmak zorunda değilsin. Nas bot falan basıyor heralde amk insanlar şarkıların altına hep aynı yorumu yapıyor hep. İşte "nas dj premier efsane ikili". İşte "boom bap geri döndü". "This is for the real hip hop heads" falan. Her çıkan boom bap işinin iyi olması zorunluluğu nereden geldi onu da bilmiyorum. Nas’ın yaşı ile ilgili yorumlar zaten hiç bitmiyor ondan az önce bahsetmiştim.
3. reddettiğim şey de Nas iyi preemo kötü yorumunu yapmak. Zira tüm albümü beraber yaptılar ve laboratuvara girip bu işi ilmek ilmek birlikte işlediler. joe budden Röpörtajlarını da izledim ortaya çıkarmak istedikleri iş bu. Hep birbirlerine tavsiye vererek, birbirlerini düzelterek bu işi ortaya çıkardılar. Ben de beatlerin yarısını beğenmedim ama ikisinin de İstediği müzik bu kardeşim. Nas iyi dj premier kötü diyerek kolaya kaçamam.
Albüm bazı yerlerde çok ivmeli vayy iyiymiş dedirtiyor sonra yine yavaşlıyor, ilk giriş çok önemlidir ve ilk parça vasat. Verseler fena değil ama şarkı içe çekmiyor. İlk şarkıdan böyle olunca mod düşüyor. Sonra "git ready" biraz daha iyi gibi ama yine vurucu değil ama son zamanlarda duyduğum en güzel scratchler bu parçada. Nakarat sağlam bir araya getirilmiş. ny state of mind part 3’e geldiğimde işte sağlam modum düştü. Ya albüm işte en başta da dedim ya beklentiyi çok yükseltiyor diye. Tracklist’e bakıyorsun "nysom part 3" var "3rd childhood" var ve tek feature "az" falan aha illmatic nas geldi diyosun ama boşuna diyosun. nysom part 3 diğer ilk ikisinin çok arkasında çok. Son kısımdaki loop bile kurtaramadı öyle diyeyim. Böyle tekinsiz, gerilimli bir sound oluşturulmuş ama gitmemiş şarkıya. Bazen de hakkaten çok yorum kasmaya gerek yoktur güzel veya kötü bir şarkıyı tespit ederken. Sopranos’ta hesh diye bir karakter vardı zencilerle italyanların kesiştiği bir bölümde müzik meselesini temiz açıklamış aslında. “A hit is a hit” yani hit hittir hocam. Şarkı kendini belli eder. sonra gelen "welcome to the underground" beati ile verselerin alakası zayıf. Nas genelde albümde hiphopa olan sevgisini işliyor tema olarak. Çokça pozitif tema ve vibe hissettiriyor, bu parçaya da o eksende bakarsan böyle hareketli bir beat kabul edilebilir. ilk 4 parça benim nezdimde zayıf olduğu için albüm benim için "madman" parçası ile başlıyor. Sağlam parça. Klasik alışkın olduğumuz preemo soundu ve hızlı bir nas güzel sonuç çıkarmış. "Pause tapes" de fena değil. "Writers" da çok saygı duyulası bir iş. Tüm grafiti sevdalıları dinlesin. "Sons" zaten daughters’ın devamı gibi. Biraz beğendim biraz klişe. Beğendiğim 2 şarkıya daha değineyim parça parça incleme istemiyordum yine ona yakın bir şey oldu. Ama "nas esco nasir" parçası ve "junkie" parçası iyiler. Gerisi yine ehh işte. "Az" ile olan düete değinmek bile istemiyorum. hiç beğenmedim.
Genel olarak ilham gelmeden ortaya çıkarılmış, belli işe yarayan formülleri tekrara düşerken monotonlaşmış bir iş gibi hissettirdi. Nysom güzel gidiyor hadi 3ü yapalım, 2nd childhood güzeldi hadi şimdi aynı nakarat ile serinin devamı, daughters klasik bir işti hadi şimdi aynısının erkek çocuk versiyonu olsun. Az ile tek feature yapıp old school takılayım. Hep böyle bir geçmişin ekmeğini yeme çalışmaları ancak tam 12’den vuramama hali albüm boyunca beni kaplayan ana duygu oldu. Bu hissiyatlar da şarkıları münferit olarak değerlendirmemi zorlaştırdı. Güzel işler de var ama sanat ile bilim bambaşka olay, aynı formül hep çalışmıyor. Hitboy ile ilk işler çok iyi olsalar da sonlara doğru onlar da mantara bağladı bana göre. hem magic 2 hem de magic 3 umursamadığım albümler.
Genel olarak beatler bana step in the arena veya daily operation zamanı gang starr’ın skipleidiğim beatlerini hatırlatıyor. O dönemde yine güzel sayabileceğin şimdi ise benzerini 500 defa dinlediğim sıradan işler gibi. Catchy veya seni bam telinden yakalayacak looplar nadir ancak scratchler üst düzey. Burada birlikte tüm albümde birlikte çalışmalarının ekmeğini en azından bu konuda iyi yemişler gibi zira lyric-scracth işbirliği tatlıydı. Ayrıca hakkaten adamlara çok yüklenmek de istemiyorum neredeyse 60 yaşında adam preemo. Yaratıcılık hakkaten bu kadar beklememek lazım belki de.
6/10
