öncelikle ender hakkında söyledikleri çok az kalmış. maalesef akrabamsın vs çocuk itekleme gibi olmuş, senelerdir devrimci geçinen, allahı gibidir ve tektir atası diye şarkı yazmış, kendini yürüyen izmir olarak tanıtan şu adamın bi marşı tutuldu ve okullarda çalınıyor diye devlet memuru gibi ''aman akçeme zeval gelir'' korkusuna kapılıp tam anlamıyla yüzsüz sessizliğine bürünmesine çok ayrı bir ölçekte ve özellikle tutuldum.

harikasınız çocuklar diye parla söyleyen ortaokulluları paylaştığı gün onlardan 1 yaş büyük liseliler okullarındaki tüm hocaların buğday gibi biçilmesine karşı oturma eylemi yaptığı için tehdit ediliyordu sizi bu okuldan attırırız diye. onlar harika değil miydi?

rap politikti ve hareketti, bunu hazmedemeyince de siktirip gidiyorduk. politika da hareket de sokaklarda, benim gönlüm bugün biber gazına karşı kol kola yürüyen odtü'lü mühendislerle yazmaktan bile korkunca napıyoruz peki? hazmedemeyince gerçekleşmesi gereken fiil uyar mı?

ötekinden zerre beklentim yok, ama yine de yazıklar olsun. bir ömür tarikattı, edip yüksel'di, reşat halife'ydi, 19 mucizesiydi gezdin durdun. inandığın her şeyin propagandasını da yaptın reklam yüzü de oldun. molla sadreddin'in sağ bütün oğulları senin yüzünden ülke genelinde tanınıyor. yetişkin bir erkek olarak ''bu yapılanların en azından bir kısmına karşıyım'' demekten de mi aciz kaldın?

(bkz: İkinizi toplasak bi yarım Fuat etmez) çok güzel bir manifesto olmuş. Ve her şey bittiğinde hatırlayacağımız şey; düşmanlarımızın sözleri değil, dostlarımızın sessizliği olacaktır demiş izzetbegoviç. ne de güzel söylemiş.