bir tane yazar arkadışımız çağrı sinci'yi monoman ve cashflow ile aynı klasmana koyup ortaya bir sav atmış ve başka bir yazar arkadaşımız da çağrı sinciden bağımsız olarak bu savı çürütmeye çalışarak tartışmayı gereksiz bir noktaya çekmiş.
öncelikle şunu söyleyim, çağrı sincinin kafadan 3 tane kült albümü var. ben hala açıp modern zamanlar ve karanlık albümlerini dinliyorum, bu albümlerin gerek stil olarak gerek söz yazımı olarak dünden bugüne kalmış işler olduğunu düşünüyorum. zaman sinekleri de üzerinden çok zaman geçmemiş olsa da kült olacak gibi gözüküyor. son çıkan albüm için yorum yapmaya daha erken. senin kült kriterlerini bilmem ama benim için bunlar.
oturup çağrı sinci tartışmak istersen öncelikle kafanda kurduğun ucuz bağıntıları yıkmamız lazım. çağrı sinci bu piyasadaki sayıları muhtemelen bir elin parmağını geçmeyecek entelektüel adamlardan birisi; çado abim gibi ruh adamın gazıyla 40 yaşını görmüş, sedat peker hayranı bir adamla aynı kümede değerlendirildiğini görse pek memnun olmazdı bence. kullandığı edebiyat ya da tarih referansları saian gibi vörsün içerisinde höthöt durmaz mesela, parçanın doğal akışında, anlatıcısının kavramları iyice sindirdiğini gösterir şekilde varlardır. etkilendiği bir kitap ya da şiirden, şiir mısrasından şarkı yaptığı zaman şarkıyı ortasından, sonundan bu refere ettiği edebiyat yapıtına bağlar ve şarkının kalanı sincinin kendi kaleminden çıkmış özgün, o eserin özünden süzülen ve belki o eserle yarışabilecek kalitede cümlelerdir. kaç satır edebiyat ekseninde tartışmışsınız, bu yüzden bunu yazma gereği duydum.
agresif parçalarında bizim erkek sikici rapçilerimizin yıllarca öğrenemedikleri "sözleriyle dövme" deyimini kullanır. çok cesur tonlara çıkmadan, normalinin biraz sertinde, hatta bazen yukarıda bir arkadaşın yazdığı gibi yanındakinin kulağına fısıldar gibi okur ancak parça bittiğinde "ulan ne dövdü" dersin. kimi dövdüğü önemli değil, politikacılar olur, tasmalı rapçikler olur, lümpenler olur; klasik rap hikayeleri işte.
sound olarak da konfor alanında kalmamak için elinden yaptığını düşünüyorum. hep 7/10'luk iş veriyor olmak, 9'lara çıkamıyor olmak değil de her seferinde böyle bir skaladan bağımsız olarak tamamen içinden geldiği gibi iş yaptığını göz önünde bulundurmak lazım. bunun sonucu olarak da skiplenebilecek şarkılar içeren muhteşem albümler çıkıyor ortaya. yukarıda saydığım 3 albümün ikisinde (karanlık hariç, zaten kısa albüm) moduma bağlı pek tabi skiplediğim parçalar var, her albümde olduğu gibi. bu adam kendisinin de dediği gibi, stilist bir adam. çok dinlenebilir, çok kaliteli, çok yüksek prodüksiyonlu bir ürün ortaya çıkarmaktan çok kafa yorduğu daha öncelikli bir şey olduğunu düşünüyorum: çok stilist bir parça, albüm. bu adamın herhangi bir rapçiye benzeyen, replikamsı parçaları yok. bu üretim metodu içerisinde defolarla gelse de başarı ve saygınlık getiriyor.
yani hint arkadaşım, sana köpük gibi gelen saygınlık da biraz bu. her zaman herkes için dinlenecek olan işler yapmasa da bu adam her zaman stilist işler yaptı ve yapacak. hayvan gibi de saygı duyulması gereken bir özellik bu. biz gibi kekoları motive konserinde denk getirirsen tavuk pilav ısmalarsın. bizden de artık ne anlarsan, youtube yorumlarında gördüğün adamlardan da bir "biz" tahayyül edebilirsin tabi.
indigo için de benzeri bir yazı yazılabilir ama gerek yok, kendimi şimdilik yeterince açıklayabildiğimi düşünüyorum.
izmir mob falan değil yani konu, azıcık ışık gördük mü seviniyoruz. malum, sanat yapıtları anlamında en boktan ve ruhsuz çağa geldik. eskileri tüketmekten ziyade insan güncelle de eğlenmek istiyor.
sıfır argümanla başlığı 15 entrylik kitleyen malum anonim [arkadaşa burada verilmiş bir selam vardı, ama mis gibi entry hakaretten uçsun istemeyen dragunov orayı kesti. Evet]. keşke sansar salvo olsaydım da ettiğim küfrün anonimliği kaldırma etkisi olsaydı * zaten anonim platformda böyle bişi için anonim entry giriyor, ezikliğe bak.
öncelikle şunu söyleyim, çağrı sincinin kafadan 3 tane kült albümü var. ben hala açıp modern zamanlar ve karanlık albümlerini dinliyorum, bu albümlerin gerek stil olarak gerek söz yazımı olarak dünden bugüne kalmış işler olduğunu düşünüyorum. zaman sinekleri de üzerinden çok zaman geçmemiş olsa da kült olacak gibi gözüküyor. son çıkan albüm için yorum yapmaya daha erken. senin kült kriterlerini bilmem ama benim için bunlar.
oturup çağrı sinci tartışmak istersen öncelikle kafanda kurduğun ucuz bağıntıları yıkmamız lazım. çağrı sinci bu piyasadaki sayıları muhtemelen bir elin parmağını geçmeyecek entelektüel adamlardan birisi; çado abim gibi ruh adamın gazıyla 40 yaşını görmüş, sedat peker hayranı bir adamla aynı kümede değerlendirildiğini görse pek memnun olmazdı bence. kullandığı edebiyat ya da tarih referansları saian gibi vörsün içerisinde höthöt durmaz mesela, parçanın doğal akışında, anlatıcısının kavramları iyice sindirdiğini gösterir şekilde varlardır. etkilendiği bir kitap ya da şiirden, şiir mısrasından şarkı yaptığı zaman şarkıyı ortasından, sonundan bu refere ettiği edebiyat yapıtına bağlar ve şarkının kalanı sincinin kendi kaleminden çıkmış özgün, o eserin özünden süzülen ve belki o eserle yarışabilecek kalitede cümlelerdir. kaç satır edebiyat ekseninde tartışmışsınız, bu yüzden bunu yazma gereği duydum.
agresif parçalarında bizim erkek sikici rapçilerimizin yıllarca öğrenemedikleri "sözleriyle dövme" deyimini kullanır. çok cesur tonlara çıkmadan, normalinin biraz sertinde, hatta bazen yukarıda bir arkadaşın yazdığı gibi yanındakinin kulağına fısıldar gibi okur ancak parça bittiğinde "ulan ne dövdü" dersin. kimi dövdüğü önemli değil, politikacılar olur, tasmalı rapçikler olur, lümpenler olur; klasik rap hikayeleri işte.
sound olarak da konfor alanında kalmamak için elinden yaptığını düşünüyorum. hep 7/10'luk iş veriyor olmak, 9'lara çıkamıyor olmak değil de her seferinde böyle bir skaladan bağımsız olarak tamamen içinden geldiği gibi iş yaptığını göz önünde bulundurmak lazım. bunun sonucu olarak da skiplenebilecek şarkılar içeren muhteşem albümler çıkıyor ortaya. yukarıda saydığım 3 albümün ikisinde (karanlık hariç, zaten kısa albüm) moduma bağlı pek tabi skiplediğim parçalar var, her albümde olduğu gibi. bu adam kendisinin de dediği gibi, stilist bir adam. çok dinlenebilir, çok kaliteli, çok yüksek prodüksiyonlu bir ürün ortaya çıkarmaktan çok kafa yorduğu daha öncelikli bir şey olduğunu düşünüyorum: çok stilist bir parça, albüm. bu adamın herhangi bir rapçiye benzeyen, replikamsı parçaları yok. bu üretim metodu içerisinde defolarla gelse de başarı ve saygınlık getiriyor.
yani hint arkadaşım, sana köpük gibi gelen saygınlık da biraz bu. her zaman herkes için dinlenecek olan işler yapmasa da bu adam her zaman stilist işler yaptı ve yapacak. hayvan gibi de saygı duyulması gereken bir özellik bu. biz gibi kekoları motive konserinde denk getirirsen tavuk pilav ısmalarsın. bizden de artık ne anlarsan, youtube yorumlarında gördüğün adamlardan da bir "biz" tahayyül edebilirsin tabi.
indigo için de benzeri bir yazı yazılabilir ama gerek yok, kendimi şimdilik yeterince açıklayabildiğimi düşünüyorum.
izmir mob falan değil yani konu, azıcık ışık gördük mü seviniyoruz. malum, sanat yapıtları anlamında en boktan ve ruhsuz çağa geldik. eskileri tüketmekten ziyade insan güncelle de eğlenmek istiyor.
sıfır argümanla başlığı 15 entrylik kitleyen malum anonim [arkadaşa burada verilmiş bir selam vardı, ama mis gibi entry hakaretten uçsun istemeyen dragunov orayı kesti. Evet]. keşke sansar salvo olsaydım da ettiğim küfrün anonimliği kaldırma etkisi olsaydı * zaten anonim platformda böyle bişi için anonim entry giriyor, ezikliğe bak.
