Bir üstteki entrye ithafen, Eminem'de aşağı yukarı böyle bir tip. Son albümde de bunu itiraf ediyor Guilty Conscience 2'de. Mizah gibi kötü yapıldığında çöpleşen bir olguyu, bir tutuma (Hatta bu senaryoda karaktere ve müziğe) yedirip bunu belirli bir standardın üstünde senelerden beri yapabiliyor olmak ortalama üstü bir zeka ve bolca zaman istiyor. Dolayısıyla bu örneklemdeki üç kişinin de socially awkward olması bana tuhaf gelmiyor, iç dünyalarına bu biçimde sık dönen insanların dış dünyada çok rahat edememesine şaşırmam. Aynı biçimde iç dünyalarına döndüklerinde rahatça anlatabildikleri; yansıtabildikleri gürültüyü, şiddeti (hatta bir tutam erotizmi) dış dünyalarında aynı rahatlıkta sunmalarını da beklemem.