Selo'nun "her önüne geleni dövmesi" ifadesi, onun mesnetsiz bir şiddet eğilimine sahip olmadığını, aksine sorunları diyalogla çözme çabasında olduğunun bir yansımasıdır; bu bağlamda, muhtemelen "şiddet" ve "otorite" kavramlarını sorgulamak gerekiyor. Ancak, sokakların hikayesini yazan bir sanatçı olarak, bu "kavgacı değil, dialogcu" tavrının bazen “güçsüzlük” olarak algılanabileceğini de unutmamak lazım, zira rap dünyasında etkili olmak için sertlik de şart olabiliyor. Sonuçta, Selo hem ritimdeki ustalığıyla hem de sözlerindeki derinlikle bir yandan dinleyenlerine moral getirirken bir yandan da sokakta hayatta kalmanın gereksinimlerini sorguluyor; bu da onu gerçek bir "halk sanatçısı" yapıyor. (bkz: savaş ve barış)