peyderpey parçalarla ilgili yazdığım entryleri albümü bir tur daha dinlerken biraz daha açarak albüm incelemesi tadında buraya da aktarmak ve birkaç cümle daha eklemek istedim.
maserati flow: albüm için iyi, enerjiyi yüksek tutan ama ati için yetersiz bir başlangıç.. Yetersizliğinin en büyük sebebi de astral; günü kurtaracak bir beat çıkarmış ama hit çıkaracak bir beat vermemiş bu parçaya. Maserati flow; Miracve joker’e diss içeriyor. parçanın en hoşuma giden yanı, parçanın sonunda biz sahne fullerken sen anca dersin "wow!" derken, ati parçayı tracklistte bir sonraki parça olan wow'a da bağlamış oluyor. dolayısıyla diss attığı mozz'a "seni kim siker ortamda?" diyor. lol. (4/10)
wow: gheddo star'la çizdiği çizgide ati'nin üzerine bir şeyler koyarak yürüdüğünü görebileceğimiz bir track. Ati uçuruyor. kanımca albümün açılışı wow'la olmalıydı, tabi artık albümleri albüm gibi dinleyen kalmadığı için pek de önemli olmayan bir detay eleştirisi oluyor bu da. (oh no!) Astral’ın altyapısı dinleyiciyi baştan sona sürüklemeyi başarıyor. ilk dinlediğimde albümün hitleri arasında gözüme kestirmiştim, zira son dönem tipik ati242 flowu ve karakteristiğinin özeti gibiydi bu parça. eğlenceli bir iş. Ayrıca klipte de 34.saniyede RK plakayla kadraja giren araç gibi ufak detaylar klibe renk katmış. (8/10)
kredi kart: snippetı dinlediğimde beklentimin en düşük kaldığı parça buydu. ati’nin verse’ünden de zaten iş olsun diye yazılmış, özenilmemiş bir parça olduğu aşikar. Newman da yetersiz ama albüme renk katmakla yetinmiş ancak uyumlu bir sound yakalamışlar. Albümü ilk dinlediğimde sonuna kadar sabredemediğim sayılı parçalardan biri oldu kredi kart. Parçadaki özenilmiş tek hareket mix/mastering’i yapan Gökhan güler’in 0:20’de bir sağ, bir sol kanaldan bitch vokali vermesi olmuş diyebilirim. (3/10)
ikon: efe can’ın tatlı altyapısı ile ati’nin yarak Hasanlarla bi ton günü geçtiğini anlatmaya çabaladığı ve iki verse boyunca kalburüstü bir bütünlük tutturabildiği chill bir parça. Tek kulağımı tırmalayan ayrıntı ise efe can’ın aldığı sampledaki dip gürültüsünün tüm parça boyunca ati’ye eşlik etmesi oldu. sample diggingi plaklardan mı yaptılar bilmiyorum ama bu tadı vermek için bilinçli eklenmiş bir gürültüyse de hiç tadında olmamış.Neyse ki, güzel iş. (6/10)
9 mm: yine, yeniden efe can on the track. ati’nin massaka’ya jest olarak vokalini değiştirerek okuduğu kısım kanımca parçaya tat katmış, kompozisyonda bridge
akarat paslaşmaları güzel, massaka da kendi parçalarından daha özen göstermiş sanki konuk olduğu bu albümdeki düetine. Hepsi bir yana, birinin liman mahallesinden bahsettiği bir parçayı gömebileceğimi sanmıyorum zaten. ati’ye yönelik tek eleştirim flow kapasitesini hiç zorlamadan dümdüz parçaya girmesi. Massaka da her zamanki gibi. (5/10)
Pmc in the house: i̇lk dinleyişte pek sarmamıştı ama sonra müptelası oldum. Efe can da harika iş çıkarmış beati duyar duymaz pamuk gibi oluyorum zaten. ati pek öne çıkmadan kendi verseünü tamamlayıp güzel girdiği nakaratı boss’a ara pasla devrediyor. patron ise flowunda 3 vites değiştirdiği verseü ile parçayı ve dinleyicinin heyecanını arşa çıkarıyor diyebilirim. Son zamanlarda girdiği en samimi, ruh dolu kayıt bu olabilir ege’nin. biraz da eleştirelim, ati "amaç hiçbir zaman olmadı para pul" derken patron'un "money is money lan!" diye nakarat girmesi biraz kara komedi gibi bu parçada. (9/10)
Güneş: ati’nin şehinşahla bir önceki düeti press’ten daha iyi bir iş bekliyordum ama bu kadarını beklemiyordum açıkçası. Albümün genelinde olduğu gibi Düette ön plana çıkmaya pek çalışmamış yine ati, ancak güzel bir asonans kullanımı yakalamış. Ayrıca astral’in beati üzerine kendi tarzında alıştığımızın biraz dışında oldukça başarılı bir nakarat girmiş. Şehinşah’ın rahat ve melodik ağırlıklı verseünü ilk dinleyişimde pek tutmamış olsam da tekrar dinleyişlerimde iyice kanıksadım. Kabul olmaz bizim gibiler part 2 kıvamına taşımış parçayı diyebilirim hatta. (7/10)
Uzak: astral sagopa kajmer müziği yapmış resmen. şarkı bitince en başa alıp astral hahahıhığ diyor mu diye kontrol ettim. ikiliden beklemediğim ayarda bir uyum ve çok dinlenecek bir parça gelmiş. Ati albümdeki tüm parçaları bir yana koyup, en çok bu parçada lügat parçalamaya çalışmış ve bunda da başarılı olduğunu söyleyebilirim, Nakaratı sagopa kajmer’e bırakmak ise oldukça yerinde bir tercih olmuş, sagopa da konuk olduğu albüme muazzam bir dokunuş bırakmak için elinden geleni yapmış. Hit bir iş olur mu bilemiyorum ama yıllar sonra da akılda kalıcı olacak bir parça çıkardıkları şüphesiz. (9/10)
Bozgun: dipsomania'nın açık ara en iyisi. Ati’nin eski parçalarında da taşıdığı ruhu ve samimiyeti bu parçada iliklerimize kadar hissedebiliyoruz. Rocko’nun beatini yeniden ele alan efe can, adeta parçayı yeniden yaratmış, elektro gitarlarla vb. bozgun’un canlıdaki hissini en tepeye çıkarmış. daha önce canlı performansını dinlediğimiz halde, gerek remake altyapısında, gerek stüdyo kaydında bunun üstüne çıkabilecek sayılı özenli işlerden olması da bu konuda bir artı puan olarak hanesine yazılıyor bozgun'un. (10/10)
Kapa gözlerini: ati’nin sisteme köle olmakla, kendi bunalımları arasındaki çelişkisinden yol bulmak için müziği bir basamak olarak kullanma savaşını anlattığı, buna karşılık stabil bakunin’in(!) ise elini sallasa ellibin kadını kendine pervane ettiğini ve alıp bir tanesini otele geçtiğini anlattığı bu haliyle de lirikal bir çöplük olan track. İşin tekniğine bakarsak ati’nin yine vasat girdiği bir parça olmakla beraber stabil’in daha iyi olduğunu, son nakarat öncesi başarılı bir bridge ile bedo’nun varlığını adeta etkisiz kıldığını ama bunca eksiye rağmen efe can’ın huzur veren beatinin bin ayıp örterek parçayı keyifle dinlettiği bir iş olmuş. (5/10)
Nerdesin: Ati’nin yalnızlığını anlattığı ve gerek melodik nakaratıyla, gerek astral’in harika beatiyle bu duyguyu dinleyiciye de aktarabildiğini söyleyebilirim bu parçanın. albümden önce dinlediğimiz için o kadar iştahla tekrar dinleyemedim ama official videosunda yine antalya’yı ön plana çıkarması beni tekrar yakaladı. Dip not: parçanın adı oh no olsaymış da olurmuş. (7/10)
albümün ortalama puanı: 7.3/10
incelemenin sonunda, 10 puanı bozgun'a vermiş olsam da kapanışı Pmc in the house ile yapıyorum, keyifler gıcır.
maserati flow: albüm için iyi, enerjiyi yüksek tutan ama ati için yetersiz bir başlangıç.. Yetersizliğinin en büyük sebebi de astral; günü kurtaracak bir beat çıkarmış ama hit çıkaracak bir beat vermemiş bu parçaya. Maserati flow; Miracve joker’e diss içeriyor. parçanın en hoşuma giden yanı, parçanın sonunda biz sahne fullerken sen anca dersin "wow!" derken, ati parçayı tracklistte bir sonraki parça olan wow'a da bağlamış oluyor. dolayısıyla diss attığı mozz'a "seni kim siker ortamda?" diyor. lol. (4/10)
wow: gheddo star'la çizdiği çizgide ati'nin üzerine bir şeyler koyarak yürüdüğünü görebileceğimiz bir track. Ati uçuruyor. kanımca albümün açılışı wow'la olmalıydı, tabi artık albümleri albüm gibi dinleyen kalmadığı için pek de önemli olmayan bir detay eleştirisi oluyor bu da. (oh no!) Astral’ın altyapısı dinleyiciyi baştan sona sürüklemeyi başarıyor. ilk dinlediğimde albümün hitleri arasında gözüme kestirmiştim, zira son dönem tipik ati242 flowu ve karakteristiğinin özeti gibiydi bu parça. eğlenceli bir iş. Ayrıca klipte de 34.saniyede RK plakayla kadraja giren araç gibi ufak detaylar klibe renk katmış. (8/10)
kredi kart: snippetı dinlediğimde beklentimin en düşük kaldığı parça buydu. ati’nin verse’ünden de zaten iş olsun diye yazılmış, özenilmemiş bir parça olduğu aşikar. Newman da yetersiz ama albüme renk katmakla yetinmiş ancak uyumlu bir sound yakalamışlar. Albümü ilk dinlediğimde sonuna kadar sabredemediğim sayılı parçalardan biri oldu kredi kart. Parçadaki özenilmiş tek hareket mix/mastering’i yapan Gökhan güler’in 0:20’de bir sağ, bir sol kanaldan bitch vokali vermesi olmuş diyebilirim. (3/10)
ikon: efe can’ın tatlı altyapısı ile ati’nin yarak Hasanlarla bi ton günü geçtiğini anlatmaya çabaladığı ve iki verse boyunca kalburüstü bir bütünlük tutturabildiği chill bir parça. Tek kulağımı tırmalayan ayrıntı ise efe can’ın aldığı sampledaki dip gürültüsünün tüm parça boyunca ati’ye eşlik etmesi oldu. sample diggingi plaklardan mı yaptılar bilmiyorum ama bu tadı vermek için bilinçli eklenmiş bir gürültüyse de hiç tadında olmamış.Neyse ki, güzel iş. (6/10)
9 mm: yine, yeniden efe can on the track. ati’nin massaka’ya jest olarak vokalini değiştirerek okuduğu kısım kanımca parçaya tat katmış, kompozisyonda bridge
akarat paslaşmaları güzel, massaka da kendi parçalarından daha özen göstermiş sanki konuk olduğu bu albümdeki düetine. Hepsi bir yana, birinin liman mahallesinden bahsettiği bir parçayı gömebileceğimi sanmıyorum zaten. ati’ye yönelik tek eleştirim flow kapasitesini hiç zorlamadan dümdüz parçaya girmesi. Massaka da her zamanki gibi. (5/10)
Pmc in the house: i̇lk dinleyişte pek sarmamıştı ama sonra müptelası oldum. Efe can da harika iş çıkarmış beati duyar duymaz pamuk gibi oluyorum zaten. ati pek öne çıkmadan kendi verseünü tamamlayıp güzel girdiği nakaratı boss’a ara pasla devrediyor. patron ise flowunda 3 vites değiştirdiği verseü ile parçayı ve dinleyicinin heyecanını arşa çıkarıyor diyebilirim. Son zamanlarda girdiği en samimi, ruh dolu kayıt bu olabilir ege’nin. biraz da eleştirelim, ati "amaç hiçbir zaman olmadı para pul" derken patron'un "money is money lan!" diye nakarat girmesi biraz kara komedi gibi bu parçada. (9/10)
Güneş: ati’nin şehinşahla bir önceki düeti press’ten daha iyi bir iş bekliyordum ama bu kadarını beklemiyordum açıkçası. Albümün genelinde olduğu gibi Düette ön plana çıkmaya pek çalışmamış yine ati, ancak güzel bir asonans kullanımı yakalamış. Ayrıca astral’in beati üzerine kendi tarzında alıştığımızın biraz dışında oldukça başarılı bir nakarat girmiş. Şehinşah’ın rahat ve melodik ağırlıklı verseünü ilk dinleyişimde pek tutmamış olsam da tekrar dinleyişlerimde iyice kanıksadım. Kabul olmaz bizim gibiler part 2 kıvamına taşımış parçayı diyebilirim hatta. (7/10)
Uzak: astral sagopa kajmer müziği yapmış resmen. şarkı bitince en başa alıp astral hahahıhığ diyor mu diye kontrol ettim. ikiliden beklemediğim ayarda bir uyum ve çok dinlenecek bir parça gelmiş. Ati albümdeki tüm parçaları bir yana koyup, en çok bu parçada lügat parçalamaya çalışmış ve bunda da başarılı olduğunu söyleyebilirim, Nakaratı sagopa kajmer’e bırakmak ise oldukça yerinde bir tercih olmuş, sagopa da konuk olduğu albüme muazzam bir dokunuş bırakmak için elinden geleni yapmış. Hit bir iş olur mu bilemiyorum ama yıllar sonra da akılda kalıcı olacak bir parça çıkardıkları şüphesiz. (9/10)
Bozgun: dipsomania'nın açık ara en iyisi. Ati’nin eski parçalarında da taşıdığı ruhu ve samimiyeti bu parçada iliklerimize kadar hissedebiliyoruz. Rocko’nun beatini yeniden ele alan efe can, adeta parçayı yeniden yaratmış, elektro gitarlarla vb. bozgun’un canlıdaki hissini en tepeye çıkarmış. daha önce canlı performansını dinlediğimiz halde, gerek remake altyapısında, gerek stüdyo kaydında bunun üstüne çıkabilecek sayılı özenli işlerden olması da bu konuda bir artı puan olarak hanesine yazılıyor bozgun'un. (10/10)
Kapa gözlerini: ati’nin sisteme köle olmakla, kendi bunalımları arasındaki çelişkisinden yol bulmak için müziği bir basamak olarak kullanma savaşını anlattığı, buna karşılık stabil bakunin’in(!) ise elini sallasa ellibin kadını kendine pervane ettiğini ve alıp bir tanesini otele geçtiğini anlattığı bu haliyle de lirikal bir çöplük olan track. İşin tekniğine bakarsak ati’nin yine vasat girdiği bir parça olmakla beraber stabil’in daha iyi olduğunu, son nakarat öncesi başarılı bir bridge ile bedo’nun varlığını adeta etkisiz kıldığını ama bunca eksiye rağmen efe can’ın huzur veren beatinin bin ayıp örterek parçayı keyifle dinlettiği bir iş olmuş. (5/10)
Nerdesin: Ati’nin yalnızlığını anlattığı ve gerek melodik nakaratıyla, gerek astral’in harika beatiyle bu duyguyu dinleyiciye de aktarabildiğini söyleyebilirim bu parçanın. albümden önce dinlediğimiz için o kadar iştahla tekrar dinleyemedim ama official videosunda yine antalya’yı ön plana çıkarması beni tekrar yakaladı. Dip not: parçanın adı oh no olsaymış da olurmuş. (7/10)
albümün ortalama puanı: 7.3/10
incelemenin sonunda, 10 puanı bozgun'a vermiş olsam da kapanışı Pmc in the house ile yapıyorum, keyifler gıcır.
