hidra'nın bu albümünün yapısı sanki toplu hikayeler gibi. ne ararsan var. kudurtan şehir'de içini boşaltırken o karamsarlık hissini zerk etmenin ardından karanlıktan kaçanlar gibi bir protest gelebiliyor. bunun ardından bilmeceleri çözelim'de yardırıp günlerden biri'nde eğlendirebiliyor. her nabza göre şerbet verebiliyor yani bu yönüyle oldukça beğeniyorum. ama bu albümden sonraki hidra konusunda @natediaz'e katılıyorum. bu albümden sonra imza ve bir iki şarkı haricinde ayar tutturamadı.