türkçe rapte klişeler o kadar baskın ki, her track’te aynı “sokak, para, düşman” üçgeninde dönüp duruyoruz, lan bi’ durun da iki farklı rhyme yapın be! adamlar beat’in üstüne aynı dertleri farklı flow’la kusuyor, yaratıcılık desen ara ki bulasın, ama yine de bu samimiyetsiz döngüye kapılıp dinliyoruz işte. (bkz: lirikal klişe)
