2023ün en iyi yabancı albümleri

Evet, geleneksel listemizi bu sene de yapalım dedik. Konsepti biliyorsunuz, albümleri sırasız olarak yazıyorum ve iki türe ayırıyorum. Hip-Hop albümleri ve hip-hop dışı albümler. 2023 Mainstream Hip-Hop açısından kötü geçse de Underground Hip-Hop kalitesini korudu. Bahsedeceğim bazı isimler bu sene iyice parladı. Benim aklıma gelen albümleri yazıyorum. Eklemek isteyen olursa yazabilir ve fikir alışverişi yapabiliriz.

Killer Mike – Michael: Bu seneki favori albümüm buydu. RTJ ile son on yılda efsane işler yapan Michael Render reis 11 yıl sonra ilk solo albümünü yayınladı. Albümünü yakın zamanda ölen annesine adayan Katil Mike, prodüksiyon koltuğunda da efsane isim No ID’yi oturttu. Motherless şarkısı beni bu sene ağlatan tek şarkı olurken, Scientists and Engineers ve Don’t Let The Devil şarkıları adeta senenin en iyileri oldu. Özellikle Scientists’te müthiş bir Andre 3000 verse’ü var ancak Mike baba, Andre’nin altında kalmayan nadir rapçilerden oldu. Aday olduğu tüm Grammy’leri alması dileğiyle. Killer Mike yine yapmış dedik.

Danny Brown & JPEGMafia – Scaring The Hoes: Albümün ismi komik gelse de bu albüm über bir albüm olmuş. Peggy ve Daniel sizi epik bir albümle karşılıyor. Albümün kapağı bile süper. İki isimden böyle uçuk bir albüm çıkacağı belliydi. Sözler yine komik, zeki ancak prodüksiyon bu albümde en iyi şey. İnanılmaz samplelar var, Kingdom Hearts Key, Garbage Pale Kids, Steppa Pig, Lean Beef Patty gibi şarkılar favorim oldu. Ağır Madvillainy vibe’ı alıyorum bu albümden, ciddi söylüyorum.

Danny Brown – Quaranta : Scaring the Hoes’u yaptıktan sonra bir de solo albüm patlattı Danyal baba. Bayağı sakin, içe dönük bir albüm olmuş. Jenn’s Terrific Vacation, Tantor, Celibate, Ain’t My Concern favorilerim.

Billy Woods & Kenny Sagal – Maps: Yine çok sevilen bir ortak albüm. 2023’te hip-hop’ı full Danny Brown ve Billy Woods sırtladı desek yalan olmaz. Çok vurucu şarkılar var, Aesop Rock’lı Waiting Around, Quelle Chris’li Soundcheck, Danny’li Year Zero.

Armand Hammer - We Buy Diabetic Test Strips: Haram’ı yapan adamlar yine şaşırtmadı. Dediğim gibi bu yıl Danny Brown ve Billy Woods’un yılı oldu. Landlines, Gods Must Be Crazy favori şarkılarım.

Westside Gunn – and then you pray for me: Yılın en iyi prodüksiyonlu albümlerine bir isim daha. 2020 çıkışlı Pray For Paris’in devamı niteliğinde. Mamas Prime Time, Kostas, Ultra GriZelda, Jalen Rose, House of Glory, DunnHill favorilerim.

Nas – Magic 3: Nas ve Hit-Boy’un albüm serilerine son nokta bu albüm oldu. Her ne kadar King’s Disease 3 olmasa da sağlam bir albüm. Black Magic, Bokeem Woodbine, Office Hours, What This All Really Means favorilerim.

Earl Sweatshirt & The Alchemist – Voir Dire: Bu sene ne ortak albüm yaptı be. Earl kardeşimiz ve Alchemist amcası da sağlam albümler kervanına katıldı. Sentry, My Brother The Wind, Mac Deuce, 27 Braids favorilerim.

Travis Scott – UTOPIA: Unuttum sandınız dimi, bu senenin en iyi mainstream albümü buydu Killer Mike’ı mainstream saymazsak. Çok dark, çok tripli bir albüm. Hyeana, Thank God, Modern Jam, Parasail, Lost Forever ve Telekinesis favorilerim.

Aesop Rock - Integrated Tech Solutions: Babayı anmazsak olmaz. The Impossible Kid kadar çok sevmesem de sağlam iş olmuş. Living Curfew, Mindful Solutionism, Time Moves Differently, Infinity Fill Goose Down favorilerim.

McKinley Dixon – `Beloved! Paradise! Jazz`: Jazz rap denince benim için akan sular durur. Bu abimizi ilk kez duyuyorum ve albüm süresi bakımından Push babamın başyapıtı Daytona’yı anımsattı. İyi ki de son günlerde dinlemişim, gayet güzel albüm.

Bu kadar rap albümü yeter, biraz da diğer müziklere bakalım.

Boygenius – The Record: Süper bir gruptan, süper bir albüm. Grammy’lerde büyük başarı kaydedecek. Not Strong Enough, Leonard Cohen, Emily I’m Sorry, Letter to an Old Poet favorilerim.

Lana Del Rey - Did you know that theres a tunnel under Ocean Blvd: Acıların, üzgün şarkıların kadını yine şaşırtmadı. Let The Light In, A&W, Candy Necklace favorilerim.

Caroline Polachek - Desire I Want to Turn Into You: Polachek ablamız bize süper bir albüm çekmiş. Yılın en iyi prodüksiyonuna sahip albüm desem yanlış olmaz. Bunny is a Rider, Welcome to My Island, Fly to You favorilerim.

Sufjan Stevens – Javelin: Drake’in bok gibi albüm çıkarttığı gün Sufjan abimiz bu albümü çıkarttı. Albüm Sufjan’ın ölen eşine ithaf edilmiş. Goodbye Evergreen, Will Anybody Ever Love Me, Genuflexing Ghost ve Shit Talk favorilerim.

Olivia Rodrigo – GUTS: Mainstream pop şarkıcısı kızımız, bu albümle daha rock bir albüm yapmış, iyi de yapmış. Ballad of a Homeschool Girl, Bad Idea Right, All-American Bitch favorilerim.

Sampha – Lahai: Yılın en iyi R&B albümü. Kadife sesli Sampha abimiz yine yapmış yapacağını. Stereo Colour Cloud, Satellite Dreams, Jonathan L. Seagull, Inclination Compass favorilerim.

Lil Yachty – Lets Start Here: Yılın müzik evrimini bu çocuğa veriyorum, bir zamanların mumble rapçisi artık bir psychedelic alternatif müzik sanatçısı. The Black Seminole bu seneki favorilerimden oldu. Bir de Drake’in savunuculuğunu yapmasa.

Paramore – This is Why: Bir zamanların favori gençlik grubundan iyi bir geri dönüş. Running Out Of Time, The News, Big Man, Little Dignity favorilerim.

Foo Fighters – But Here We Are: Yılların Foo’sunu almamak haksızlık olurdu, özellikle bateristleri Taylor Hawkins öldükten sonra en iyi albümlerinden birini yaptılar. Rescued, Under You, The Teacher, But Here We Are favorilerim.

Victoria Monet – Jaguar 2 : Yıllarca başkalarına şarkı yazan Victoria ablamız kendi albümünü de çıkardı sonunda. Gayet de güzel iş, Hollywood, On My Mama, How Does It Make You Feel favorilerim.

Andre 3000 – New Blue Sun: Yıllarca solo albümünü çıkarması için yalvardığımız adam nihayet albüm çıkardı ama instrümental bir flüt albümü olması herkese sürpriz oldu. Rap yapmak için çok yaşlı olduğunu söylüyor ama bu seneki tek verse’ü yılın en iyilerinden biri. Bu albüm de sakinleşmek, rahatlamak için birebir.

Tekrar söylüyorum, eklemek istediğiniz varsa aşağıya yazın, ben de fikrimi belirteyim. Bu seneki listemiz bu kadar, hepinize şimdiden iyi seneler.

thefunkyhomosapien
30/12/2023 00:06

heart_plus : 2 stat_minus_2 : 0

ne boş sene geçirmişim lan. bu sene sadece city morgue'nun my bloody america albümünü dinlemişim. o da eh işte, çok da matah değildi.

anonim
30/12/2023 00:19

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

açık ara farkla benim için yılın albümü daniel caesar never enough'dır

hibris
30/12/2023 00:36

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

@3 o albüm de fena değildi ama sampha'nın albümüne yer vermek istedim.

thefunkyhomosapien
30/12/2023 14:42

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0

ya bol sözlük hakikaten bitmiş ya da hiç yabancı müzik dinlemediniz.

thefunkyhomosapien
30/12/2023 22:48 ~ 22:48

heart_plus : 0 stat_minus_2 : 0