Sansar'ın uzun zamandır diline pelesenk olan bir kelime var: saygı. Son dönemdeki söylemleri ise, kendisine yapılmasını istediği muameleyle çelişiyor maalesef. Bu röportajdaki malum sorudan itibaren, beraberindeki sorulara verdiği yanıtlar da bu durumu kanıtlar nitelikte. Son albümünün çıkış tarihi, herhangi bir proje tanıtımı, herhangi bir organizasyon duyurusu vs. gibi hususlarda Sansar'ın hep bu "steril" sözcükleri kullandığına şahit olduk. Halihazırdaki son ve en şaşaalı albümünün arefesinde, ana akım medyaya göz kırpan Sansar'ın bu söylemleri ve olgun tavrı elbette makûl olandı. Hâttâ Sansar'ın geçirdiği bu müspet değişimin, nazarımda enikonu kabûl ve takdir gören, gıyabında kendisiyle gurur duymama vesile olan bu tavrı, kendisinin sözümona çok başarılı(!) ve halihazırdaki son albümünü neşretmesinin akabindeki birkaç gün içinde maalesef fabrika ayarlarına geri döndü. Bu tavrın suniliği, albümüne yöneltilen olumsuz tepkilerin beraberinde getirdiği gerginlik ve sükut-u hayalle faş oldu. Kaldı ki iyi de oldu. Benim kaybım kendisine bir müddet aldanmak, kendisinin kaybı ise istikbal tanzimini bu müzikten edineceği iktisadi getirilerle tesis etmek isteyen bir müzisyen olarak, kitle kaybı ve maddi zarar şeklinde tezahür etti. Hanesine mütemadiyen "eksi" yazan bu durum, lirikal olarak fevkalâde vasat bir albümden ziyade, bu albümü körü körüne savunmasından ve kayda değer eleştirilen hiçbirini dikkate almayıp, dinleyicilerine dahi cephe almasından ileri geliyor. Albümüne dair homurdanmalar arttıkça bocaladı, soğukkanlılığını kaybetti.
Velhasıl, giyinmeye çalıştığı kostüm üzerine iki beden büyük geldi. Ne gelecekte ana akım medyada bu miziğin bayraktarlığını yapabilecek harca ve çapa sahip olduğuna, ne de ana akım medyada bu ahval ve şeraitte kendisine yer bulabileceğine inanmıyorum.
Amcık amcık konuştum mu bilmiyorum da, amcık amcık lirikler yazdığından emin gibiyim. Bari çıkıp, "Bu lirikleri benden habersiz kuzenim yazmış," falan de, biz de bu amcık lirikleri bir nebze de olsa tolere edelim.