sad but true story diyebileceğim bir parça. pokemon tasolarından bile çok sevdik be abi!






sözleri de şu şekilde;

yağmur yağsada bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında
bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında
yağsada bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında
yağmur yağsada bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında

susamlı kraker kokan sokaklarımız vardı
ve sokaklardan yürüdüğümüz küçük bir okul
çoğunlukla da gitmek istemezdim biliyorum
çünkü çıkıyordu ödevlerin boku

daha beş ile beşi toplayamazken aşık oldum
hem ne vardı biliyor musun silgisi de kokulu
pokemon tasolarımdan bile çok sevdim lan
işte şimdi çekilir oldu okul

bir gün geldi başkasıyla oturmaya başladı
ulan bu dert nerden çıktı ben zaten beşiktaşlıyım
msn diye bir şey varmış hep oradaymış bunlar
ağladım bir hafta evde internet aldırana kadar

sanal manal yalan moruk dedim bugün konuşcam
kırmızı beresi vardı o gün işte bunu unutmam
bir yağmur var ki o gün aman hiç de sorma
tabi dinlemedim annemi giymedim montumu da

bekliyorum okul önünde herkes çıktı o yok
derken gördüm yeşil gözler heyecan oldum paso
yanımdan geçerken dedi ne yapıyorsun bu yağmurda
şemsiyesini uzattı ve koyulduk biz yola

yağmur yağsada bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında
bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında
yağsada bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında
yağmur yağsada bulsak birbirmizi aynı şemsiyenin altında