rigor mortis gazete küpürlerinde kesilmiş harfler ile yazılmış bir fidye mektubu gibiydi. birbirinde çok farklı altyapılar ve lirikler totalde garip bir bütünlük oluşturuyordu. Bu albüm rigor mortis'e nazaran daha kompakt bir albüm olmuş. Şarkı geçişleri daha yuvarlanmış.

önceden yazdığım gibi armonycoma şov yapmış . inanılmaz altyapılar bırakmış . özellikle etrafındalar omur iliğine işliyor adamın.

ağaçkakan'a gelirsek. vokalini daha derli toplu (bu kendi normları içinde ne kadar iyi tartışılır.), tekniğini hayli gelişmiş gördüm ben. altyapıları çok iyi kotarmış genel olarak. o beklediğim enzim-substrat etkisini hayli yakalamışlar armonycoma ile.

benim çok beğendiğim ama çoğu kişi için tartışma konusu olan liriklerinden hiç ödün vermemiş. ses olarak kalabalık olan şarkılarda yakalamak zor oluyor ama dinledikçe geliyor. yine araya kendine has metaforlarını bırakmış.

şarkı şarkı bakarsak da albümü dinlediğimde bu olmamış ağbii dediğim hiç bir şarkı olmadı. gerçek bir albüm yapmış piknikçiler. favori parçam tabiki de etrafındalar. Canlı performansında epilasyon etkisi yapar bu şarkı . afazi gürültüsü , dünya makinası , kılıkbazın 3 günü, ya'hat diğer sivrilen şarkılar benim kulağıma düştüğü şekilde.

tanık kör'e ayrıca bir kaç şey yazmak istedim. agresif bir boards of canada cosplayi gibi bu interlude vari şarkı. çok çok çok beğendim.

özetle armonycoma pirlo vari 60 metre uzun top atmış, ağaçkakan'a dokunmak kalmış. sonuç gol olmuş.

tşk.