Bu aslinda sadece sozluge mahsus bir durum degil. Toplum nezdinde de zıt goruslerin izahi hususunda ayrismaya, dislanmaya, otekilestirilmeye, bulundugu konumu kaybetmeye, itibar kaybina maruz kalinabilecegine dair cok sığ bi kanaat var. Basligi acan arkadasimi tenzih ediyorum ona ithafen degil toplumun umumi eğilimi bu yonde. Somutlastirmamiz gerekirse yazili ve gorsel basinda, sporda, siyasette, sanatta ve daha bircok alanda bu birörnek goruslere rastlayabiliyoruz. Bunun bence dört sebebi var: tahammulsuzluk, insanimizin medeni cesaretinin olmayisi, narsisizm ve fanatizm.
M. Kundera "narsisizm" tabirini "Kayitsizlik Şenliği" isimli romaninda soyle aciklar: "Narsisitler karsisindakinin gozlerine baktiginda o gozlerde kendilerini yansitan bir ayna gorurler ve o aynadaki goruntulerini guzellestirmek icin karsilarindakine dalkavukluk yaparlar."
Tahammulsuzluk hususu zaten her birimiz malumu. Siyasilerden esnafa memurdan mc'lere kadar tum kesimlerde tolerans noksanliği var. Bunu da goruslerine cok itimat ettigim bir yazarla somutlastirmak isterim. Eco "Sifir Sayi" isimli romaninda soyle der: "Eger gelismis bir toplum icin gazete cikariyor olsaydik, toplumun ortak kanaatlerine ve diline pelesenk olmus ifadelerin tam tersini neşrederdik." Birbirimizi anlamak zorundayiz. Zaten "anlamak" dedigimiz sey otekini anlamaktir. Sozgelime ben bir zenginim. Yoksulun halinden anlamiyorsam hicbir sey anlamiyorum demektir.
En buyuk cesaret medeni cesarettir. Universitede hocasina anlattigi konuyla alakali soru soramayan veya izahat yapamayan bir dolu ogrenci goruyorum her gun.
Fanatizm ise bugunun Turkiye'sinde her alana sirayet etmis durumda. Siyasetle baslayip dalga dalga hayatin her alanina yayilan ve yasamaya yer birakmayan bu furya umarim bir gun biter de daha gunesli gunlere uyaniriz.