Yıkık Mavi Köşk Şarkısının Hikayesi:
Adı geçen şarkı ülkenin o güzel zamanlarında geçer; hani kadınların kur yapmak için dantel işlemeli mendillerini hür iradeleriyle zarifçe yere düşürdüğü, centilmenlerin yere düşen mendili sahibesine iade etme bahanesiyle hoşlandığı kadınla tanışma fırsatı yakaladığı; hani kadınların güneşten korunmak için uçları dantel işlemeli şemsiyelerle sokakları arşınladıkları; erkeklerin jilet gibi takımlarla arzı endam ettikleri yıllar.
Delikanlı, mektebe giderken kullandığı yolda görürdü yörede oldukça iyi bilinen Mavi Köşk'ü. Yine bir gün mektebe seyirtirken, Mavi Köşk'ün önünde faytona binen kızı görür ve bir daha aklından hiç çıkaramayacağı o kızı o ilk günden itibaren günlüğüne işlemeye başlar. Bir süre sonra cesaretini toplayarak kıza açılır ve ilgisi karşılıksız kalmayınca mutlu bir izdivaç vuku bulur.
Lakin, (bu kısmı dinleyiciye kalmış) bir nedenden ötürü kız kısa bir süre sonra vefat eder.
Bu durum delikanlıyı oldukça etkiler ve onu yeniden göreceği umuduyla her yeni gün kızı ilk gördüğü kıyafetlerini giyer, kızı ilk gördüğü gün gibi saçını tarar ve güneş batana kadar Mavi Köşk'ün önünde onu bekler durur.
Yıllarca süren bu bekleyiş artık onu hayattan iyice koparmış ve huzur evine yerleşen yaşlı, köhne bir adama dönüştürmüştür. Adam gibi bakımsız ve zamanın acımasızlığında yıpranıp giden Mavi Köşk'de artık yörede "Yıkık Mavi Köşk" olarak anılmaya başlanmıştır...
Bir gün adam, günlük gazetenin bir köşesinde "Yıkık Mavi Köşk'ün yakılıp, yerine modern bir rezidans yapılacağı" haberini okur ve kadını ona bağlayan son imgenin de elinden alınacak olmasına artık dayanamaz.
Kızı ilk gördüğü günkü kıyafetlerini giyer, kalan iki tel beyaz saçını onu ilk gördüğü günkü gibi tarar ve bir daha geri dönmemek üzere huzur evinden ayrılıp, onu son kez bekler Yıkık Mavi Köşk'ün önünde. Bir kaç gün sonra, Yıkık Mavi Köşk'ün arka bahçesinde beylik silahıyla şakağından tek kurşunla intihar etmiş olarak bulunur ve bizler tüm bu hikayeyi onun en başından beri tuttuğu günlüğünden takip ederiz.
Adı geçen şarkı ülkenin o güzel zamanlarında geçer; hani kadınların kur yapmak için dantel işlemeli mendillerini hür iradeleriyle zarifçe yere düşürdüğü, centilmenlerin yere düşen mendili sahibesine iade etme bahanesiyle hoşlandığı kadınla tanışma fırsatı yakaladığı; hani kadınların güneşten korunmak için uçları dantel işlemeli şemsiyelerle sokakları arşınladıkları; erkeklerin jilet gibi takımlarla arzı endam ettikleri yıllar.
Delikanlı, mektebe giderken kullandığı yolda görürdü yörede oldukça iyi bilinen Mavi Köşk'ü. Yine bir gün mektebe seyirtirken, Mavi Köşk'ün önünde faytona binen kızı görür ve bir daha aklından hiç çıkaramayacağı o kızı o ilk günden itibaren günlüğüne işlemeye başlar. Bir süre sonra cesaretini toplayarak kıza açılır ve ilgisi karşılıksız kalmayınca mutlu bir izdivaç vuku bulur.
Lakin, (bu kısmı dinleyiciye kalmış) bir nedenden ötürü kız kısa bir süre sonra vefat eder.
Bu durum delikanlıyı oldukça etkiler ve onu yeniden göreceği umuduyla her yeni gün kızı ilk gördüğü kıyafetlerini giyer, kızı ilk gördüğü gün gibi saçını tarar ve güneş batana kadar Mavi Köşk'ün önünde onu bekler durur.
Yıllarca süren bu bekleyiş artık onu hayattan iyice koparmış ve huzur evine yerleşen yaşlı, köhne bir adama dönüştürmüştür. Adam gibi bakımsız ve zamanın acımasızlığında yıpranıp giden Mavi Köşk'de artık yörede "Yıkık Mavi Köşk" olarak anılmaya başlanmıştır...
Bir gün adam, günlük gazetenin bir köşesinde "Yıkık Mavi Köşk'ün yakılıp, yerine modern bir rezidans yapılacağı" haberini okur ve kadını ona bağlayan son imgenin de elinden alınacak olmasına artık dayanamaz.
Kızı ilk gördüğü günkü kıyafetlerini giyer, kalan iki tel beyaz saçını onu ilk gördüğü günkü gibi tarar ve bir daha geri dönmemek üzere huzur evinden ayrılıp, onu son kez bekler Yıkık Mavi Köşk'ün önünde. Bir kaç gün sonra, Yıkık Mavi Köşk'ün arka bahçesinde beylik silahıyla şakağından tek kurşunla intihar etmiş olarak bulunur ve bizler tüm bu hikayeyi onun en başından beri tuttuğu günlüğünden takip ederiz.
